آیا تا به حال به ماه دقت کرده اید؟
آیا تا به حال به این فکر کرده اید که چرا آمریکا از سال ۱۹۶۹ به بعد ماموریت های ماه را تعطیل کرد؟
چرا دیگر کسی پا روی ماه نگذاشت؟
یا اینکه آنها بعد از آن ماموریت هایی سری روی ماه انجام دادن و بدون اینکه خبری پخش شود دوباره بر روی ماه رفتند؟
آیا کسی یا چیزی به آنها دستور داد که روی ماه نیایید؟
در سال ۱۹۹۴ اطلاعاتی از سازمان فضایی ناسا به بیرون راه یافت که طبق آن ماه یک جسم عظیم کروی شکل از جنس یک نوع کریستال یا فلز است و با ضربه زدن به آن مثل یک زنگ یا پاندول ساعت عمل میکند و موج را در خود پخش میکند.
بعد از آن نظریه های زیادی مطرح شد که خیلی از آنها مبنی بر تو خالی بودن ماه یا مصنوعی بودن ماه بود و عجیب تر از همه آنها نظریه قمر مصنوعی ماه توخالی منتسب به دکتر جرج
ماه توسط فرازمینیان برای قابل حیات کردن زمین به صورت مصنوعی در مدار زمین قرار گرفته.
با ما باشید با بررسی برخی از این نظریه ها
در نیمه تاریک ماه چه خبر است؟
آیا تا به حال به این فکر کرده اید که قسمت پشت ماه که همیشه از نظر ما مخفی است میتواند چه وضعیتی داشته باشد؟
پایگاه بیگانگان؟
پایگاه های آمریکا و روسیه؟
عده زیادی از دانشمندان عقیده دارند که قسمت تاریک ماه یا Dark side of the moon مربوط به یک برنامه مشترک بین سازمان جاسوسی آمریکا سی آی ای و ناسا به نام منطقه ممنوعه است و در قسمت پشتی ماه شهرهایی با ساختمان های بلند قرار دارد.
جالب اینجاست که با فشار بسیار زیاد دانشمندان مستقل و خارجی کاوشگران ناسا از جمله کاوشگر ۱۰۱ که مختص ماه است هیچگونه عکسی از قسمت تاریک ماه تهیه نمیکند.
در طی چند سال اخیر تعدادی عکس از طریق چند دانشمند و ستاره شناس ژاپنی و اروپایی از ماه منتشر شده که در آن بناها یا اشیایی عجیب دیده شده که البته مربوط به قسمت روشن ماه است.
در ۱۹۶۰،پروفسور ستاره شناس ام آی تی
جان بال برداشت حضور فرازمینی ها را با فرضیه بحث برانگیز خودش پاسخ داد. “فرضیه باغ وحش”
فرضیه باغ وحش می گوید که ما در یک باغ وحش یا سرزمین وحشی هستیم که ضرورتا تنها در آن رها شده ایم و عمدا هم تنها رها شده ایم تا به روش خودمان تکامل پیدا کنیم.
به هزینه خودمان
موجودات فضایی ما را روی زمین کشف کردند اما ترجیح دادند خودشان به اینجا نیایند و به جای آن ، مراقب ما باشند.
همانطور که ما حیوانات را در باغ وحش تماشا می کنیم.
آنها به خودشان گفته اند : روی این زمینیها مطالعاتی انجام می دهیم و ببینیم اینها چه موجوداتی هستند.
حالا چرا باید اینها چنین کاری کرده باشند؟
اگر ما از یک طرف ، چیزی که آنها میخواهند را نداشته نباشیم
این کاملا یک حقیقت است؛ و از طرف دیگر ما نمی توانیم در هر چه که آنها انجام می دهند دخالت کنیم؛که این هم کاملا واقعیت دارد.
آنها آن بیرون هستند و کار خودشان را می کنند.آنها کاری به کار ما ندارند.
ما هم به اندازه کافی باهوش نیستیم تا آنچه را که آنها می کنند ، استراق سمع کنیم.
این مخمصه ایست که ما در آن گرفتاریم.چیزی هست که از آن بالا به این پایین نگاه می کند و ما را زیر نظر دارد.
ما در یک ظرف آزمایشگاهی هستیم و نمیتوانیم به اندازه کافی دور برویم
تا ببینیم پشت آن دوربینهای مایکروسکوپ چه هست.
اگر خارجیها همین حالا در حال نظاره ما هستند کجا هستند؟
برخی بر این باورند که آنها جایی در فضا مستقرند که ما آن را “نقاط لاگرانژ” مینامیم که از ریاضیدانی به نام “جوزف لاگرانژ” گرفته شده ، که این فضاها را در ۱۷۷۲ کشف کرد.
پنج نقطه از آنها در فاصله خورشید ، زمین و ماه وجود دارد.
نقاط “لاگرانژ” نقاطی هستند بین دو جرم که فشار آنها در این نقاط مساوی می شود
یک الاکلنگ را تصور کنید ، وقتی که یک سنگین وزن و یک سبک وزن را روی آن دارید؛ یک نقطه تعادل روی آن وحود دارد و این همان نقطه “لاگرانژ” است.
نقاط “لاگرانژ” ، جایی هستند که ما بعضی از ماهواره هایمان را در آنها مستقر می کنیم
،و اینها نقاطی در فضا هستند که می توانید اگر بخواهید برای میلیونها سال همانجا بمانید ، بدون اینکه نگران جابجا شدن باشید.
اگر به هر جای دیگری در منظومه خورشیدی بروید در این صورت به دلیل اینکه باید فاصله تان را با زمین و مدار آن با خورشید حفظ کنید ناچار خواهید بود که دائما موقعیت خودتان را تغییر بدهید.
بنابراین از نقاط “لاگرانژ” به عنوان مکانهایی یاد می شود که فضاپیما می تواند در آن مخفی شود.
اگر موجودات فضایی ،هرگز ما را در منظومه خورشیدی ملاقات نکرده باشند احتمالا باید در این نقاط به خصوص قرار گرفته باشند؛برای مشاهده ما ، ضبط کردن ما و اینکه ما چه هستیم این چیزی نیست که نظریه فضانوردان باستان مدعی آن باشد.
این خود پروفسورهای دانشگاهها و فیزیکدانهای فضایی هستند که این نظریه را ارائه داده اند.
برخی معتقدند که دلیل دیگری مبنی بر اینکه موجودات خارجی هنوز خود را آشکار نکرده اند ، این است که هنوز ما را لایق نمی دانند.
این نظریه بر اساس فرضیه جنگل “جان بال” شکل گرفته است فرضیه جنگل فقط به این معناست که :
اگر شما حیواناتی داشته باشید،مثلا مورچه، که در جنگل زندگی می کند،هر چندتا که باشند ، شانس اینکه آنها یک انسان ببینند
بسیار کم است.
نه به خاطر اینکه ما در جایی پنهان شده ایم ،بلکه به خاطر اینکه ما دلیلی نداریم که به جنگل برویم و پا روی لانه مورچه ها بگذاریم.
بنابراین این نظریه می گوید که ،احتمالا در مقایسه با موجودات فضایی پیشرفته ما مثل لانه مورچه هستیم.
نسبت به انسانها و این واقعیت که ما هرگز تا به حال ، هیچ موجود فضایی ندیده ایم
نمی تواند این باشد که ما چیزی نداریم که آنها بخواهند.
ما می توانیم دستهای موجودی را بفشاریم که ممکن است برای هزاران و یا میلیونها سال به این سیاره آمد و رفت داشته است و
فاصله خود را طی دوران اخیر ، به دلایلی ناشناخته ، با انسان حفظ کرده است.
شاید منتظر ماست تا بالاخره بالغ شویم.
یکی از چیزهایی که با قاطعیت می توان گفت این است که ،اگر آنها هرگز با ما تماسی برقرار نکنند نه تنها برتر از ما خواهند بود ، بلکه در واقع فوق برتر ما خواهند بود.
آنها مبتدی نیستند ، همانطور که ما هستیم
آنها بسیار پیشرفته تر از آنچه که ما هستیم خواهند بود.
هر دو ایده “جنگل” و “باغ وحش” ، می گویند که موجودات غریبه ما را نظاره می کنند
اما آیا برای همیشه فاصله خود را حفظ خواهند کرد؟
اما اگر اینگونه نباشد چه؟
اگر ماموریت آنها این بوده که تمدن ما را به تکامل برسانند به شکلی که پدیده “کشف” متوقف شود چه؟
اگر اینطور است آیا ممکن است که همین حالا در حال همراهی با ما باشند؟
بر اساس تئوری فضانوردان باستان غریبه های فضایی ممکن است به دلایل بسیاری به زمین آمده باشند.
حفاری ، ازدیاد نسل ،فتح
یابه سادگی ، تنها برای کشف اینجا؟
مطمئنا ما میخواهیم از اینجا خارج شویم و در باره چیزهایی که از آنها خبر نداریم ، اطلاع به دست بیاوریم.
ماه را می بینیم
می خواهیم برویم آن بالا به ماه و در باره آن بدانیم.
مریخ را می بینیم ، می خواهیم به آنجا برویم.
.می خواهیم به ژوپیتر(سیاره مشتری)برویم.
روباتهایمان را می فرستیم،بنابراین اگر فضاییها چیزی مثل ما باشند احتمالا انگیزه هایی مشابه ما خواهند داشت.
می خواهند تنها بروند و یاد بگیرند،همانطور که ما کنجکاوی نشان می دهیم.
موجودات دیگری هم آن بیرون هستند؛با همین خصایص.
خودپسندی زیادی خواهد بود اگر ما فکر کنیم که در این منظومه تنها هستیم.
این خیلی غم انگیز است که بگوییم ما تنها موجودات هوشمندی هستیم که می خواهیم برویم بیرون و کشف کنیم
اما در حالیکه سفرهای خود ما به فضا ،کوتاه و اکتشافی بوده است.
آیا سایر موجوداتی که میلیونها مایل سفر می کنند و به زمین می آیند ، اینجا مانده اند؟
اگر مانده اند آیا هنوز هم با ما هستند؟
بسیاری از نظریه پردازان فضانوردان باستانی فکر می کنند که همه اینها در گذشته اتفاق افتاده و موجودات فضایی به اینجا آمده اند و این کارها را انجام داده اند و بعد از آن به سیاره خودشان برگشته اند
،اما شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد این موجودات فضایی که ممکن است در گذشته به اینجا آمده باشند ، هرگز اینجا را ترک نکرده باشند.
ایستگاههایی در نقاطی در کف اقیانوسها دارند یا در درون کوهها در امریکای جنوبی
بسیاری از این “یو اف او”ها از دریاچه ها و از زیر آب بیرون می آیند.
دریاچه “تی تی کاکا” و دریاچه های دیگر در بولیویا و پرو و سایر مناطق در جنوب آمریکا نوعی ایستگاههای زیر آبی که به آنها مربوط هستند دارند.
اگر خارجیها به سیاره ما می آمده اند جای شک است که در راه آمدن به اینجا ، در ماه توقف نکرده باشند.
خود ماه نوعی چشم در آسمان است.
ناسا می گوید که ماه احتمالا توخالی است.
در طی ماموریت “آپولو” قسمتی از فضاپیمای فرماندهی ، با ماه تصادف کرد.
و ماه برای ساعتها مثل یک ناقوس زنگ میزد. حفره هایی در ماه هستند که هیچ روزنه ای به بیرون ندارند و بعضی از محققین بر این باورند که این کوههای بدون حفره ، ورودیهای ماه هستند.
معماهای ماه عجیب تر و عجیب تر می شوند هر قدر که ما بیشتر می فهمیم.
آیا ماه در واقع از یک منظومه دیگر به اینجا آورده شده و روی مدار زمین ما قرار داده شده؟
زیست شناسان می گویند که زندگی بر روی زمین بدون ماه ممکن نمی شد.
دلیل آن هم این است که ماه جریان جزر و مد را ایجاد می کند،و بدون جزر و مد و این حرکت ریتمیک اقیانوسها زندگی هرگز روی زمین شروع نمیشد.
از نظر نظریه پردازان فضانوردان باستانی شاهد ما همان بالاست.
ماه کشتی فضایی غول پیکریست که به دور مدار زمین در گردش است.