“درمان پای ورزشکار”|علت,علائم,تشخيص و تصاویر پای ورزشكار

“درمان پای ورزشکار”|علت,علائم,تشخيص و تصاویر پای ورزشكار

بیماری پای ورزشکار (بیماری پای سرباز) چیست؟

پای ورزشکاران (athlete’s foot) نوعی بیماری قارچی است که در پا دیده می‌ شود. شایع ترین محلی که توسط درماتوفیتها مبتلا می‌شوند پاها هستند. این بیماری در جوانی و میانسالی و در مردان بالغ بیشتر دیده می‌شود. همچنین درصد ابتلا در سنین قبل از بلوغ پایین است. “بیماری پای ورزشکار” واگیردار است و میتواند با تماس مستقیم و غیرمستقیم (نظیر تماس با کفش، جوراب، دمپایی مشترک در حمام های عمومی و استخرها) از فردی به فرد دیگر منتقل شود. بروز بیماری پای ورزشکار میتواند با سایر بیماری های قارچی نظیر ringworm به صورت همزمان رخ دهد.

عوامل زمینه ساز

پوشیدن طولانی مدت کفش و پوشیدن کفش های نامناسب که باعث گرم شدن زیاد پا و تعریق پا می‌شوند باعث رشد قارچها در روی پوست پا می‌شوند. کف رختکن‌ها و حمام‌های عمومی دارای اِلِمان‌های قارچی است که موجب تماس مکرر پا با عامل آلوده کننده می‌گردند.

علائم و نشانه های بیماری پای ورزشکار

• احساس دردی مانند سوختگی و یا نیش خوردگی
• وجود تاول با خروج مایع و یا سفت و ضخیم شدن پوست ناحیه
• پوسته پوسته شدن و فلس مانند شدن پوست بین انگشتان و یا کناره های پا
• پوست قرمز و خارش دار
• اگر قارچ به ناخن ها گسترش پیدا کند باعث تغییر رنگ و تیره شدن ناخن ها، ضخیم شدن و شکننده شدن آنها خواهد شد.

راههای پیشگیری از ابتلا به بیماری پای ورزشکار

عامل مساعد کننده در بروز و گسترش عفونت محیط گرم و مرطوب است. راه رفتن با پای برهنه بهترین راه برای مقابله با عفونت قارچی است. خشک نگهداشتن پا و استفاده نکردن از حوله مشترک نیز یکی از راههای جلوگیری از ابتلا است. استفاده از کفش و جوراب خشک و تمیز بهترین راه اجتناب از ابتلا به این بیماری است. همچنین شستشوی مرتب جوراب ها و خشک کردن آنها نیز نقش زیادی در جلوگیری از بروز دارد.

برای جلوگیری از عود باید از کفش های بزرگتر استفاده کرد. تکه‌ای پنبه یا پشم بین انگشتان پا قرار بگیرد. پودرهای جاذب رطوبت کفش استفاده گردند و جوراب های مرطوب تعویض شوند.

• پای خود را با آب گرم و صابون بشویید و به خوبی پا و لای انگشتان را خشک کنید.
• به سربازان توصیه میشود حتما هر روز پا و جوراب خود را بشویند و درون پوتین ها را با استفاده از پودرهای ضدقارچ پاکسازی کنند.
• پای خود را بعد از استحمام و یا شنا به طور کامل خشک کنید.
• از کفش با تهویه مناسب استفاده کنید، اگر شرایط کاری شما به گونه ای است که پای شما برای طولانی مدت درون کفش است، حتما به صورت روزانه
• در استخرها و حمام های عمومی از دمپایی و یا صندل شخصی خود استفاده کنید.
• سعی کنید از جوراب استفاده کنید تا پاها خشک تر باشند.

تست های پزشکی مخصوص بیماری پای ورزشکار

• کشت پوستی
• بیوپسی از ضایعه پوستی
• تست KOH از ضایعه پوستی

درمان بیماری پای ورزشکار

۳۰ تا ۴۰ درصد موارد ابتلا بدون درمان دارویی نیز بهبود می‌یابند. در درمان عفونتهای حاد و گسترده باید از ضد قارچهای خوراکی همراه با ضد قارچهای موضعی استفاده کرد.

• داروهای موضعی

بوتنافین، تربینافین و سرتاکونازول به صورت موضعی و روزانه دو مرتبه، به مدت دو تا چهار هفته استفاده می‌گردند. در درمان تینه آی حاد وزیکولی از پانسمان مرطوب با محلول بارو چند مرتبه در روز و هر بار ۳۰ دقیقه همراه با داروهای دیگر موضعی استفاده می‌گردد.

• داروهای خوراکی

لامیزیل به شکل ۲۵۰ میلیگرم در روز به مدت دو هفته استفاده می‌شود. اسپوراناکس ۲۰۰ میلی گرم دو بار در روز به مدت یک هفته یا دیفلوکان ۱۵۰ میلی گرم یک بار در هفته هم به کار می‌روند.

• درمان عفونت باکتریایی ثانویه

باید با آنتی بیوتیک مناسب خوراکی انجام گیرد و کشت نیز انجام شود.

• درمان واکنش اید

پانسمان سرد و مرطوب، استروئید‌های موضعی گروه ۵ و درصورت نیاز یک دوره کوتاه مصرف پردنیزولون. در درمان واکنش اید به طور همزمان از کِرم های موضعی ضد قارچ هم استفاده می‌شود.

گردآوری از مجله اینترنتی همراه باعلم

منبع:asreelm.com