اتاق خواب باید آرامش بخش ترین فضای خانه برای زن و شوهر باشد

برای یک رابطه جنسی لذت بخش به اتاق خواب تان توجه کنید!!

 

رابطه جنسی یکی از مهم ترین بخش های هر زندگی زناشویی است. بی تفاوتی به رابطه جنسی ممکن است میانه شما و همسرتان را شکرآب کند. ممکن است یکی از مشکلاتی که نمی گذارد رابطه جنسی تان لذت باشد اتاق خواب تان باشد.

اتاق خواب تان را مرتب کنید تا رابطه جنسی تان لذت بخش شود

انسان بعد از گذراندن ساعاتی کار و تلاش نیاز به استراحت و آرامش دارد. مکانی را که برای استراحت در نظر می گیرد، باید ویژگی های خاصی داشته باشد و برای هر سنی و هر شرایطی، آن مکان مناسب باشد. برای این منظور بهتر است اول در مورد خصوصیات اتاق خواب مواردی را توضیح دهیم. بی تردید اتاق خواب مناسب تاثیر مستقیم و موثری بر روابط جنسی همسران دارد.

اتاق خواب جایی است برای آسودن، کسب آرامش و انرژی مجدد برای یک روز کاری دیگر. برای زن و شوهر اما افزون بر این موارد، این فضایی است خصوصی برای در کنار هم بودن و از هم لذت بردن. از این رو توجه به اجزای آن، از جمله رنگ، نور، کمد، تختخواب و سایر لوازم اتاق خواب و همچنین نوع چیدمان آن بسیار مهم است.

 

بی تفاوتی به اتاق خواب ممنوع!

اتاق خواب زن و شوهر باید به گونه ای آراسته و مهیا شده باشد که همواره حس رمانتیک و آرامش بخشی را به زوجین القا کند، افزون بر فضای فیزیکی داخل اتاق، فضای عاطفی و روانی داخل اتاق خواب زوجین نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است. زن و شوهر محیط داخل اتاق را باید به گونه ای برای هم بسازند که با ورود آرامش، امنیت، صمیمیت و عشق را احساس کنند. اما اینکه چگونه زوجین می توانند چنین فضایی را در خانه بوجود آورند، موضوعی است که بصورت خلاصه در قالب 10 نکته مهم به آن پرداخته می شود.

1 – تخت خواب، تشک، بالش، نور، دما و بوی محیط اتاق نظم و آراستگی داخل اتاق همگی از جمله مواردی هستند که توجه به آنها حائز اهمیت است.

2 – رنگ اتاق خواب و وسائل و لوازم داخل آن نیز بر حالات روحی و احساسی افراد تاثیر می گذارد، در میان انواع رنگ ها معمولا سفید، خاکستری، صورتی، زرد، رنگ های مناسبی برای اتاق خواب نیستند، البته استفاده از آنها در بعضی وسایل مورد ندارد، اما بهتر است که به عنوان رنگ اصلی استفاده نشوند.

3 – قرار دادن هرگونه وسیله صوتی و تصویری در اتاق خواب ممنوع است، این اصلی است که همه زوج ها باید این را بدانند، همانطور که در ابتدای این نوشتار اشاره شد، اتاق خواب زن و شوهر فضای خصوصی است که هیچ غریبه ای نباید به آن راه یابد. حتی اگر این غریبه، رایانه، تلفن همراه یا رادیو و تلویزیون باشد. اتاق خواب، فضایی است برای اینکه زن و شوهر لحظاتی به دور از هر گونه سر و صدا در کنار هم بیاسایند و به هم توجه کنند و بنابراین هرچیزی که موجب انحراف توجه زن و شوهر از یکدیگر شود یا آن را از بین ببرد باید از اتاق خواب خارج شود.

4 – اهمیت دادن به داشتن یک اتاق خواب مرتب و تمیز برای القای آرامش در خودتان و همسرتان ضروری است، برای ایجاد نظم در اتاق خواب باید علاوه بر مرتب کردن وسایل اتاق، حتما وسایل اضافی را از آن خارج کنید.

5 – یکی از علل مهم بروز مشکلات جنسی در زوجین، ترس و اضطراب آنها از بر هم خوردن فضای خصوصی داخل اتاق است. به همین منظور ضروری است که از سالم بودن قفل در اتاق خواب اطمینان حاصل شود و زوجین پس از رفتن به اتاق، در آن را قفل کنند، همچنین پرده های اتاق را کاملا بکشند و فضای اتاق هم باید به گونه ای باشد که هیچ صدایی به خارج اتاق نرود.

6 – اتاق خواب زن و شوهر اتاقی است مخصوص آنها و از این رو زوجین نباید آن را حتی به صورت موقتی در اختیار مهمانان یا دیگر اعضای خانواده خود قرار دهند. همچنین باید مکان خواب فرزندان از اتاق خواب والدین جدا باشد.

7 – کاربری اتاق خواب زن و شوهر فقط برای در کنار هم بودن زوجین، خوابیدن، و رابطه زناشویی آنهاست. بنابراین کارهایی از قبیل رسیدگی به برنامه های کاری، مناقشات، اختلافات زناشویی، مطالعه و درس خواندن، مکالمه با دیگران و خلاصه هر کار دیگری که موجب سلب آرامش و توجه زوجین به یکدیگر شود یا خاطرات منفی را در ذهن تداعی کند ممنوع است.

8 – اتاق خواب باید آرامش بخش ترین فضای خانه برای زن و شوهر باشد، بنابراین باید همه عواملی که این آرامش را بر هم می زنند شناسایی و از محیط اتاق دور شوند. این عوامل ممکن است عوامل فیزیکی باشد مانند سر و صدای کوچه و خیابان، نور اضافی یا عوامل دیگر مانند انواع تنش های ناشی از ارتباط زن و شوهر باشد. به عنوان یک قانون، زوجین باید با هم توافق کنند که قهر و دعوا و مسایل و مشکلات خود را برون اتاق خواب حل کنند.

تجربه نشان می دهد که بسیاری از بگومگوهای کشدار که گویی برون رفتنی هم برای آن پیدا نمی شود گاه با یک کلام محبت آمیز زن و شوهر به یکدیگر تا مدت ها فروکش می کند، گاهی اوقات منشاء تنش بین زوجین برخی ناهماهنگی ها و مشکلات جنسی زوجین است. در این موارد نیز توصیه می شود اولا زوجین هرگز هنگام روابط جنسی از هم انتقاد نکنند و آن را به زمان و مکان مناسب دیگری موکول کنند. ثانیا در صورت رفع نشدن مسایل و مشکلات جنسی بدون فوت وقت، به درمانگاه اختلال جنسی مراجعه کنند. گاهی اختلالات خواب مانند خر و پف همسر مانع آرامش و آسایش که امروزه این گونه مشکلات را نیز می توان با مراجعه به پزشک درمان کرد.

9 – هرگز در اتاق خواب سیگار نکشید، هرگز با قهر و دعوا وارد اتاق خواب نشوید و در آنجا با هم مشاجره نکنید، از نصب هرگونه تابلو و تصویری که یادآور خاطرات تلخ گذشته است بپرهیزید، زیرا اتاق خواب فضایی برای حس آرامش و صمیمیت است.

10 – مناسب بودن یک اتاق برای همسران، بیشتر به میزان صمیمیت و آرامشی که در زوجین ایجاد می کند مرتبط است نه به اشیای گران قیمت و مجلل چون گاهی تهیه کردن این اشیا خود باعث برخورد ناخوشایند زوجین با هم می شود.

 

جداکردن اتاق کودکان برای داشتن یک رابطه جنسی موفق

خیلی از همسران زمانی که نوزادی پا به عرصه زندگی آنها می گذارد، به جای آنکه روابط گرمتر و صمیمی تری را با هم داشته باشند، روز به روز از یکدیگر دورتر می شوند، زیرا نمی دانند که چگونه باید خواب فرزندان و خواب خود را مدیریت کنند.

 

آیا جدا کردن اتاق کودکان ضروری است؟

جدا کردن اتاق کودکان از والدین، یکی از مسائلی است که باعث نگرانی والدین می شود. ترس از مشکلاتی که ممکن است برای کودک پیش بیاید یکی از دلایلی است که والدین مخصوصا مادران را در جدا کردن اتاق کودکشان دچار تردید می کند.

بسیاری از والدین از خود می پرسند به راستی جدا کردن نوزاد الزامی است و از چند سالگی نوزاد می تواند در اتاق خود بخوابد. در این زمینه اختلاف نظرهای زیادی بین روانشناسان وجود دارد. یکی از جنبه های منفی جدانکردن اتاق کودک از والدین، وابسته شدن بیش از حد کودک به والدین است. این هم برای کودک مضر است و هم برای والدین که لحظه ای را نمی توانند در کنار هم باشند.

 

زمان جدا کردن اتاق کودکان

بطور کلی نوزاد بهتر است در سال اول زندگی خود در اتاق والدین اما در تخت خواب جداگانه بخوابد، این در حالی است که برخی از روانشناسان دیگر معتقدند که والدین پس از 6 ماه اول می توانند نوزاد را در اتاق خودش بخوابانند، بسیاری از مادران به علت وابستگی شدید به کودک ترجیح می دهند تا کودک خود را سال ها در کنار خود بخوابانند. والدین باید بدانند هرچه سن کودکان برای جدا کردن محل خواب پایین تر باشد انجام این کار راحت تر است.

 

روش های جدا کردن اتاق کودک

سعی کنید کودک را آموزش دهید تا خودش در تخت خوابش تنها بخوابد. برخی والدین ابتدا کودک را در تخت خواب می خوابانند و زمانی که کودک به خواب رفت او را به تخت خودش انتقال می دهند که این کار صحیح نمی باشد، برای اینکه بعد از یک سالگی بتوانید اتاق خواب کودک را از اتاق خود مجزا کنید بهتر است پدر و مادر در اتاق خواب کودک تا زمانی که او به خواب می رود حضور داشته باشند، اگر احساس می کنید کودک شما از تنها خوابیدن واهمه دارد، فضای اتاق را خیلی تاریک نکنید. معمولا عروسک های پشمالو به کودک احساس آرامش می دهد بنابراین کودک را عادت دهیم تا هنگام خواب یکی از عروسک های خود را در آغوش گرفته و در حالی که برای او یک قصه می خوانید به خواب برود.

 

 
منبع : دنیای سلامت