ماهی های سرخو به چند دسته تقسیم میشوند و چه ویژگی هایی دارند • باعلم

ماهی‌های دریای جنوب سرشار از ویتامین‌ هستند. به خصوص ویتامین«B» که در سلامت سیستم‌های عصبی نقش بسیار مهمی دارد و همچنین باعث سلامت پوست انسان می‌شود. این ماهی‌ها سرشار از آهن هستند و می‌توانند آهن مورد نیاز بدن را به صورت طبیعی برطرف کنند. همان‌طور که همه ما می‌دانیم آهن مسئولیت خون‌سازی بدن را به عهده ‌دارد و علاوه بر آن مقاومت بدن را در مقابله با میکروب‌ها افزایش می‌دهد. علاوه بر این موارد، مصرف ماهی باعث تامین«ید» مورد نیاز بدن می‌شود. که برای رشد بدن انسان ید نقشی کاربردی دارد. بهترین ماهی‌‌های جنوب نسبت به باقی ماهی‌های مناطق دیگر فاقد تیغ‌های درشت است، که این ویژگی باعث شده تا بیشتر مورد توجه قرار گیرد. از بین همه‌ی ماهی‌های دریای جنوب، ماهی سرخو یکی از با کیفیت‌ترین و به صرفه‌ترین ماهی‌ها است.

ماهی سرخو یکی از ماهی‌های بسیار معروف و پرطرفدار خلیج فارس است. چرا که ماهی سرخو منبع بسیار خوب سلنیوم است و می‌تواند 100 درصد نیاز بدن به این ماده را تامین کند. دلیل محبوبیت این ماهی در بین مردم این است که تا حد زیادی باعث کاهش بیماری‌های قلبی می‌شود و به دلیل حفاظت از بدن در مقابل رادیکال‌های آزاد، احتمال ابتلا به سرطان را به حداقل می‌رساند.

از جمله ویژگی‌های اصلی گوشت ماهی سرخو صید روز می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

گوشت ماهی سرخو بسیار نرم و لطیف است و رنگ این ماهی سفید و بسیار خوش طعم است. به دلیل همین بافت گوشتی منعطف به راحتی می‌توان آن را کباب کرد و یا اینکه به صورت سرخ شده مصرف کرد.
ماهی سرخو هم مانند دیگر ماهی‌ها دارای پروتئین و امگا۳ فراوان است و پزشکان مصرف آن را برای سلامتی بدن توصیه می‌کنند.
میزان تیغ ماهی سرخو در حد متوسط است به همین دلیل در بین کسانی که به تیغ ماهی حساسیت دارند، محبوبیت زیادی دارد.
ماهی سرخو صید روز دارای املاح معدنی بسیار زیادی چون فسفر، آهن، کلسیم و پتاسیم است.
آزار دهنده نبودن تیغ و خارهای آن یکی از ویژگی‌های اصلی این ماهی است.
چربی این ماهی خیلی کم است از همین روی خرید ماهی سرخو در مقدار بالا روزانه صورت می‌گیرد. چرا که همه‌ی افراد حتی کسانی که چربی خون بالایی دارند نیز می‌توانند با خیال راحت خرید ماهی سرخو را در برنامه‌ی خود قرار دهند.

ماهی سرخو دارای انواع مختلفی است اما به طور کلی می‌توان گفت از نظر ظاهری این ماهی دارای رنگی قرمز مایل به صورتی است، همچنین گردنی ضخیم دارد. وزن این ماهی به سه الی چهار کیلوگرم می‌رسد. از اسامی بومی و محلی این ماهی می‌توان به ماهی سرخو، سرخوی کم ‌‌پولک و ماهی حمرو اشاره کرد. این ماهی از خوشمزه‌‌ترین ماهی‌های خانواده‌‌ی هامور ماهیان است. نام علمی آن Lutjanus johnii و نام انگلیسی‌اش snapper است. این ماهی به دلیل رنگ قرمز متمایل به صورتیش، به سرخو قرمز معروف است. دهانش بزرگ و در امتداد صورت کشیده شده است. طول بدن ماهی سرخو، از 40 تا 100 سانتی‌‌متر متغیر است. بدنی مرتفع تا بیضی شکل و در مقطع کشیده داشته و باله‌‌ی دمی آن نیز دو شاخه است. باله‌‌ی پشتی این ماهی 10 تا 12 عدد خار سخت دارد. آرواره‌‌ها و دندان‌های بزرگی دارد که مناسب گوشتخواری هستند. این ماهی یک ماهی جنگنده است و باله‌‌ی مخرجی آن سه خار دارد و بعد از باله سینه‌‌ای قرار گرفته است. فلس‌ها از نوع دایراه‌‌ای و کوچک هستند و طول کل بدن سرخو ماهی جنوب گاهی به یک متر نیز می‌‌رسد. یک ماهی دریازی بوده و در آب‌های ساحلی خلیج فارس و دریای عمان به وفور یافت می‌‌شود. این ماهی را گاهی در عمق ۸۰ متری می‌توان مشاهده کرد.

از انواع ماهی سرخو می‌توان به ماهی سرخو محلی، ماهی سرخو چمن، ماهی سرخو دندونی یا ماهی سرخو اصل اشاره کرد. تفاوت ماهی سرخو اصل با سرخو چمن را به راحتی می‌توان از رنگ پوستشان تشخیص داد، به این صورت که سرخو اصل رنگ قرمز روشن‌تری به نسبت ماهی سرخو چمن دارد. تفاوت دیگری که بین سرخو اصل و سرخو چمن وجود دارد این است که گوشت چمن اندکی سفت‌تر است.

سرخو ماهی‌ها دارای اهمیت تجاری بالایی بوده و عموماً گوشت آن‌ها طعم خوشمزه‌‌ای دارد و بسیار معطر است. به دلیل طعم گوشت و خار‌های درشت، طرفداران بسیاری دارد و به همین دلیل قیمت ماهی سرخو برای صیادان به صرفه‌ بوده و یکی از پرفروش‌‌ترین ماهیان جنوب به شمار می‌‌رود.