انواع آسيب دندانی کودک|افتادن دندان دائمی|شکستن دندان|روش درمان

صدمات دندانی کودک,شکستن دندان بر اثر ضربه,شکستن دندان جلو کودکان
صدمات دندانی کودک,شکستن دندان بر اثر ضربه,شکستن دندان جلو کودکان

انواع آسيب ها و صدمات دندانی کودک

شكستن اجسام سخت با دندان

شایع ترین علت آسیب بر دندان در دوران کودکی، با شکستن خوراکی هایی مثل گردو ، فندق و پسته اتفاق می افتد. در صورت شكستن دندان،‌ حتماً بايد جهت درمان، كودک را به دندانپزشک ارجاع داد.

تَرَکِ مينا

کمترین آسیبی که بر اثر وارد آمدن ضربه به دندان کودک رخ می دهد، ایجاد يک ترک کوچک روي سطح مينا می باشد که به صورت يک خط گچي سفيد در سطح دندان ديده مي شود. اين مشکل اغلب نیازی به درمان ندارد ، اما در بعضی موارد لازم است با مواد همرنگ دندان ترميم شود تا هم از نظر زيبايي مشکلی پیش نیاید و هم مشکلاتی مانند: حساسيت های دندانی يا پوسيدگی دندان بوجود نيايد.

ضربه به دندان کودک

گاهی در اثر ضربه های خارجی، لبه دندان شكستگی پيدا می كند. شكستگی لبه دندان هر اندازه كه باشد، لازم است جهت ترميم ، كودک را نزد دندانپزشک برد. زيرا بر اثر باز شدن عاج دندان به تدريح مواد آلوده كننده وارد مغز دندان شده و سلامتی دندان را به خطر می اندازد.

شکستگی و تراشیدگی دندان

در اغلب کودکانی که فعالیت‌های فیزیکی و ورزشی انجام می‌دهند، معمولا شکستگی و ترک‌ خوردگی دندان اتفاق می افتد. در صورتی که کودک هنگام انجام این فعالیت‌ ها دچار مشکلات اورژانسی شود، انتخاب روش درمان، به اندازه و موق عیت شکستگی یا ترک‌خوردگی ایجاد شده برای دندان بستگی دارد. اگر مشکل کودک جدی نباشد، احتمالاً نیاز به درمان خاصی برای کودک نیست. معمولاً، شکستگی دندان را می‌توان با پر کردن ساختار از بین رفته دندان ترمیم کرد، اما معمولاً لازم است در ادامه دندان روکش شود.

لق شدن دندان

در اين حالت، دندان در محل خود حرکت مي کند و درمان آن به اينکه اين مشکل در دندان شيري رخ داده يا دائمي، بستگي دارد. اگر دندان لق شده، دندان شيری باشد، احتمالا دندان پزشک صلاح بداند دندان لق را از دهان خارج کند. گاهي هم لازم است دندان را در محل خود حفظ کرد. در اين صورت، به کمک سيمي، دندان لق شده (چه شيري چه دائمي) براي مدتي به دندان هاي مجاور وصل مي شود.

بهترین روش درمان و حفظ دندان دائمی کودک

يكی از مسائلی كه معمولا بعد از وارد آمدن ضربه به دندان ها رخ می دهد،‌ افتادن کامل دندان از دهان است. در اين مواقع حفظ دندان دائمی كودک بستگي به اقدامات صحيحي دارد كه بلافاصله پس از بيرون افتادن دندان انجام می دهيم. متأسفانه تا كنون تعداد زيادی از “دندان های دائمی كودكان” در اثر ناآشنایی به اين امر از دست رفته است.
پس از افتادن دندان ، ابتدا دندان را پيدا كنيد. برای برداشتن دندان، آن را از ناحيه تاج بگيريد و به ريشه دندان دست نزنيد. دندان را با فشار ملايمِ آب ولرم بشوييد. براي شستن دندان روي ريشه نبايد دست يا پارچه كشيده شود. در غير اين صورت الياف نگهدارنده دندان آسيب مي بيند. اگر محل دندان صدمه زيادي نديده ، مثلاً فك نشكسته يا لثه پاره نشده باشد، دندان را در حفره خود قرار دهيد. براي اين كار دقت نماييد سطوح خارجي و داخلي دندان بطور صحيح قرار گيرد. سطح خارجي و داخلي دندان صاف و سطح داخلي يا زباني گود مي باشد.

براي تشخيص می توانيد از شكل دندان های مجاور استفاده كنيد. در هنگام جاگذاري از دستكاري محل دندان بطور جدی خودداری كنيد. پس از اينكه دندان را در محل خود قرار داديد،‌با انگشت و به ملايمت لبه هاي لثه را فشار داده و تكه اي گاز يا پارچه تميز مرطوب روي دندان قرار دهيد. سپس از كودك بخواهيد كه با فشار دادن دندان های خود، آن را نگه دارد.
در صورتي كه قادر به قراردادن دندان در محل خود نيستيد، دندان را در يك ليوان شير با آب جوشيده سرد شده قرار دهيد. در صورت عدم دسترسي از آب معمولي استفاده كنيد همچنين مي توان دندان را در دستمال تميز مرطوبي قرار داد. مهم اين است كه دندان به هيچ وجه در محيط خشك نگهداري نشود. كودک را هرچه سريعتر به نزد دندانپزشک برده تا دندان را پس از جاگذاري، ‌به دندانهای ديگر ثابت كرده و سپس چندين ماه تحت مراقبت قرار مي دهد.

هر چه زمان بيرون بودن دندان از دهان كمتر باشد و دندان در اين مدت مرطوب بماند، در نتيجه درمان رضايت بخش تر است و دندان مي تواند دوباره در جاي خود محكم شود. بنابراين با مراجعه هرچه زودتر، حتي الامكان در فاصله زماني كمتر از نيم ساعت، احتمال پيوند دوباره دندان با استخوان (‌توسط الياف دور دندان ) ‌بيشتر می شود.

گردآوری از مجله اینترنتی همراه باعلم