برونشکتازی ، اغلب یک بیماری ریوی ناشناخته است که طی آن راه های هوایی تغییر شکل داده ، سست و گشاد می‌شوند و به تدریج توانایی تسهیل جریان هوا در ریه را از دست می دهند.

درمان بر کنترل عفونت ها و ترشحات تمرکز می کند . برای از بین بردن انسداد راه‌های هوایی جراحی ، بخش های آسیب دیده از ریه را از بین میبرد، در نتیجه خونریزی قطع شده و از عوارض جلوگیری می کند.

درمان اولیه و موثر می تواند به طور قابل توجهی باعث کاهش عوارض آن مانند سطوح اکسیژن پایین خون ، نارسایی تنفسی ، سرفه ، گلودرد و بیماری‌های قلبی ناشی از مقاومت بالا به عبور خون از طریق ریه ها شود.

برونشکتازی یک بیماری ریوی ناشناخته است
برونشکتازی یک بیماری ریوی ناشناخته است

درمان دارویی برونشکتازی

درمان برونشکتازی با هدف جلوگیری از تشدید و تعادل سطح اکسیژن در بدن می باشد . داروهایی که برونشکتازی را درمان می کنند برای مصرف خوراکی، استنشاق یا تزریق داخل وریدی در دسترس هستند.

آنالایزرها و نبولایزرها ، موثر ترین روش برای درمان برونشکتازی هستند. این درمان ها باعث می شود که بیمار  بتواند نفس کشیده و همچنین این داروها خود را سریعتر از داروهای خوراکی به مناطقی از ریه ها که تاثیر قرار گرفته اند ، می رسانند.

برونشکتازی می تواند منجر به عفونت های ریوی شود. این عفونت ها با استفاده از آنتی بیوتیک ها ، برونکودیلاتورها و فیزیوتراپی برای تعویض زهکشی هر گونه مایعات مسدود شده درمان می شوند.

آنتی بیوتیک ها ممکن است برای مدت طولانی برای جلوگیری از عود عفونت تجویز شوند ، که این آنتی بیوتیک ها به طور کلی به صورت خوراکی تجویز می‌شوند مگر اینکه عفونت زیاد باشد ، بنابراین آنتی بیوتیک ها به صورت داخل وریدی تزریق می شوند.

گزینه های دارویی برای برونشکتازی عبارتند از:

 – برونکودیلاتورها

برونکودیلاتورها ، عضلات ریه را آرام کرده و راه‌های هوایی را باز می‌کند . این داروها معمولاً به عنوان یک مایع خوب با استفاده از یک استنشاق یا نبولایزر نفوذ می‌کنند. با استفاده از نبولایزر استنشاق داروها به طور مستقیم به ریه وارد شده و به سرعت عمل می کند.

 – کورتیکواستروئیدها

کورتیکو استروئید های استنشاقی،  برای التهاب تجویز می شوند . اگر استروئید استنشاقی به طور مداوم استفاده شود تولید خلط و کاهش راه هوایی می تواند به میزان قابل توجهی کاهش یابد. این داروها به پیشگیری از برونشکتازی نیز کمک می کنند.

 – محلول موکولیتیک و نمک

این محلول به صورت رقیق و موکوس تزریق می شود. با این حال استفاده از موکولیتیک ها برای درمان طولانی مدت در برونشکتازی تایید نشده است.

 – داروهای گیاهی

ادعا شده است که رشته‌هایی مانند آیورودا می‌توانند درمان موثری برای برونشکتازی ارائه دهند ، که تا به امروز هیچ تاییدی بر ایمنی و اثربخشی بالینی داروهای آیورودا برای  برونشکتازی وجود ندارد.

سرکوب کننده ها نباید در برونشکتازی مورد استفاده قرار گیرند ، چون اغلب این بیماری را بدتر می کنند .

داروها می‌توانند همراه با درمان های مختلف برای بهترین نتایج همراه شوند که این درمان های مختلف عبارتند از:

 – فیزیوتراپی

در برونشکتازی ، فیزیوتراپی برای حل کردن و رها کردن مخاط در ریه ها استفاده می شود. تکنیک های کاربردی شامل زهکشی موضعی و سوراخ سینه می باشد.  Drainage postural استفاده از جاذبه برای رها کردن ریه ها می باشد. بیمار در موقعیت ها و زاویه های خاصی قرار می‌گیرد تا موکوس را پاک کند.

سوراخ قفسه سینه یک سیستم ثابت با دست خالی شبیه به ضربه است که گاهی اوقات به عنوان فیزیوتراپی قفسه سینه (CPT) یا فلاپینگ قفسه سینه توصیف می شود.

قفسه سینه و پشت به طور مرتب با دست های گود شده و یا دستگاه مورد ضرب و شتم قرار میگیرند . این کمک می کند تا مخاط از بین رفته و بیمار بتواند سرفه کند و آنها را از بدن خارج کند.

اگر ضربات قفسه سینه ناراحت‌کننده باشد ، می‌توان از یک جلیقه الکتریکی یا جلیقه درمان استفاده کرد که امواج رادیویی با فرکانس بالا تولید می کند.

 – اکسیژن تراپی

بر روی بیماران با سطوح اکسیژن خون پایین انجام می شود. کمبود اکسیژن می تواند اگر برونشکتازی گسترده باشد رخ داده و باعث ناراحتی تنفسی شود.

اکسیژن تراپی توسط یک ظرف اکسیژن از طریق لوله های وارد شده به بینی و گلو یا از طریق ماسک صورت انجام گرفته و به میزان قابل توجهی اکسیژن افزایش می یابد.

اکسیژن تراپی برای مدیریت اختلال انسداد مزمن ریوی نیز، مورد استفاده قرار می گیرد.

 – درمان با نمک

یک درمان طبیعی پیشنهاد شده برای برونشکتازی درمان نمک یا اسپلئوپاتی است. این کار معمولا در اتاق های نمکی اتفاق می‌افتد و شامل درج ذرات نمک در هوا می باشد. شواهد بالینی برای درمان موثر بیماری های تنفسی با این روش وجود ندارد .

گزینه های جراحی

در موارد نادر برای بهبود علائم برونشکتازی جراحی مورد نیاز است

در موارد شدید یا مداوم ، برای از بین بردن علائم ممکن است جراحی انجام شود.

 – برونکوسکوپی

در موارد انسداد برونشها برای از بین بردن هر چیزی که باعث انسداد می شود ، قبل از این که بتواند باعث آسیب جدی شود از برونکوسکوپی استفاده میشود.

این انسداد می‌تواند به عنوان مثال به وسیله یک بادام زمینی در راه‌های هوایی ایجاد شود ، که برونکوسکوپ برای این روش استفاده می شود و شامل یک لوله بلند نازک و انعطاف پذیر به همراه نور و دوربین در پایانه آن است که از طریق دهان یا بینی به راه‌های هوایی وارد می‌شود و پزشک می‌تواند داخل راه هوایی را در مانیتور ببینند

آمبولیسازی

یک کاتتر برای تزریق یک ماده ای که خونریزی رگ ها را مسدود می کند، استفاده می شود.

این کار به جای عمل جراحی برای متوقف کردن خونریزی در بیمارانی که سرفه خون زیادی دارند ، انجام می شود.

– برداشت بخشی از ریه

در موارد نادر بخشی از ریه ممکن است توسط جراحی  حذف شود.  جراحی فقط یک گزینه است ، اگر  ترجیحاً تنها یک لوب یا بخش ریه آسیب دیده باشد و اغلب در بیمارانی که فیبروز کیستیک دارند نیز تجویز می‌شود.

این جراحی همچنین می‌تواند برای بیمارانی که عفونت های مکرر را در طی درمان دارند و نیز کسانی که سرفه های زیاد خون دارند ، توصیه می‌شود.

– پیوند ریه

پیوند ریه، ممکن است برای بیماران مبتلا به برونشکتازی پیشرفته که فیبروز کیستیک دارند نیز توصیه شود.

پیشرفت های اخیر در درمان

گام های بعدی در مبارزه با اثرات برونشکتازی در مرحله آزمایش بالینی قرار دارد ، در حالی که هیچ کدام از آنها به عنوان یک روش امن و موثر تایید نشده است.

پیشرفت در درمان برونشکتازی به نوع و روش مصرف دارو بستگی دارد.

تهیه و انتشار : جابری / باعلم