“درمان پسوریازیس” | اطلاعات کامل درباره علت,علائم,درمان,دارو و تغذیه

“درمان پسوریازیس” | اطلاعات کامل درباره علت,علائم,درمان,دارو و تغذیه

بیماری پسوریازیس چیست؟

پسوریازیس (Psoriasis) یا صدفک یا داءالصدف بیماری پوستی مزمن خودایمنی است. این بیماری هنگامی رخ می‌دهد که دستگاه ایمنی بدن سیگنال‌های اشتباهی می‌فرستد.صدف یک بیماری شایع پوستی است. اگر چه ممکن است پوست هر بخشی از بدن با این عارضه درگیر شود اما مهم ترین نواحی ای که تحت تاثیر قرار می گیرند عبارتند از: پوست سر، آرنج ها، زانو ها و کمر. همچنین این اختلال پوستی می تواند در ناخن ها و چین خوردگی های بدن نیز رخ بدهد.

انواع پسوریازیس

• پلاکی

پسوریازیس پلاکی (Plaque Psoriasis) (پسوریازیس والگاریس)، شایع‌ترین نوع پسوریازیس است که با ناحیه‌هایی قرمزرنگ با پوششی نقره‌ای و سفید از سلول‌های مردهٔ پوست مشخص می‌شود (به صورت تکه‌های برآمده و قرمز پوشش داده شده با یک لایهٔ سفید نقره‌ای از سلول‌های پوست مرده به نظر می‌رسد). این تکه یا پلاک اغلب در پوست سر، زانو، آرنج و کمر ظاهر می‌شود. آن‌ها اغلب خارش‌دار و دردناک هستند، و می‌توانند خونریزی کنند.

• خالدار

پسوریازیس خالدار (Guttate) یا قطره‌ای یک نوع از پسوریازیس است که به صورت ضایعات نقطه مانند کوچک به نظر می‌رسد. پسوریازیس خالدار اغلب در دوران کودکی یا جوانی شروع می‌شود، و می‌تواند توسط یک عفونت استرپتوکوکی باعث شده باشد. این نوع شایع‌ترین پسوریازیس، پس از پسوریازیس پلاکی است. حدود 10 درصد از افرادی که به پسوریازیس مبتلا می‌شوند، پسوریازیس خالدار دارند.

• معکوس

پسوریازیس معکوس (Inverse) یا فلکسورال به صورت ضایعات قرمز در روی بدن مانند پشت زانو، زیر بغل یا در کشاله ران است. ممکن است صاف و براق به نظر برسد.

• پوسچولار

پسوریازیس پوسچولار (Pustular) یا چرک‌دانه‌ای که با جوشهای چرکی سفید (تاول چرک غیر عفونی) احاطه شده توسط پوست قرمز به نظر می‌رسد. چرک متشکل ازسلول‌های سفید خون است. این یک عفونت نیست، و مسری نمی‌باشد.

• اریترودرمیک

پسوریازیس اریترودرمیک (Erythrodermic) به صورت خاص شکل التهابی پسوریازیس است که اغلب بر بیشتر سطح بدن تأثیر می‌گذارد. این ممکن است که در ارتباط با پسوریازیس پوسچولر von Zumbusch رخ می‌دهد. این یک نوع نادر از پسوریازیس است و یک بار یا بیشتر در طول عمر 3 درصد از افرادی که پسوریازیس دارند رخ می‌دهد. این به این معنی است که ضایعات به وضوح تعریف نشده است. گستردگی، قرمزی آتشین و لایه برداری از پوست مشخصهٔ این فرم از پسوریازیس است. خارش شدید و درد اغلب با آن همراه است.

نکته مهم: افراد با شعله‌ور شدن پسوریازیس اریترودرمیک باید فوراً به دکتر مراجعه کنند، این شکل از پسوریازیس می‌تواند تهدیدکنندهٔ زندگی باشد.

نکته: پسوریازیس در هر نقطه‌ای از بدن مانند زانو، آرنج، پوست سر و کف دست و پا می‌تواند مشاهده شود و با سایر شرایط جسمی جدی مانند دیابت، بیماری‌های قلبی و افسردگی در ارتباط است. حدود 30 درصد از افراد مبتلا به “پسوریازیس” به “آرتریت پسوریاتیک” مبتلا می‌شوند.

عامل ایجاد پسوریازیس

باور بر این است که پسوریازیس یک بیماری ژنتیکی است و محرک‌ های آن استرس، صدمه به پوست، برخی داروها و عفونت می‌باشد. پسوریازیس اغلب در سنین جوانی شروع می‌شود، اما می‌تواند در هر سنی از دوران نوزادی تا سنین کهولت شروع شود. زنان و مردان تقریباً به یک نسبت به این بیماری مبتلا می‌شوند.

انواع روش‌های کنترل پسوریازیس

عبارتند از: درمان‌های موضعی، نور درمانی، داروهای سیستمیک، بیولوژیک و طب مکمل و جایگزین. پسوریازیس اگر چه آزار دهنده است ولی در صورت درمان مناسب و رعایت دستورهای پزشکی، می‌توان با آن کنار آمد و بیماری را کنترل کرد. حدود 2٪ و بیش از 125 میلیون نفر در سراسر جهان پسوریازیس دارند و 29 اکتبر (7 آبان) روز جهانی پسوریازیس می‌باشد

علائم بیماری پسوریازیس

علائم پسوریازیس بین افراد مختلف، متفاوت است. امکان دارد شخصی به یکی از علائم زیر دچار شود و شخصی دیگر دچار بیش از 1 علائم شود، علائم شایع پسوریازیس عبارتند از:

• تکه‌های قرمز روی پوست که با فلس‌های نقره‌ای پوشیده شده‌است.
• نقاط کوچک پوسته پوسته شده (معمولا در کودکان دیده می‌شود).
• پوست خشک و ترک خورده که ممکن است خون‌ریزی هم بکند.
• خارش و سوزش در نقاطی از پوست.
• ناخن ضخیم، سوراخ شده یا برآمده.
• مفاصل متورم و سفت شده (آرتریت پسوریاتیک)

راههای تشخیص بیماری پسوریازیس

“پسوریازیس” اغلب با معاینه بالینی تشخیص داده می‌شود و هیچ تست خونی برای تشخیص آن وجود ندارد، هر چند گاهی اوقات انجام برخی آزمایش‌ها برای یافتن علل تشدید کننده آن ضروری است. در هر حال در موارد مشکوک، می‌توان از “بیوپسی پوست” استفاده کرد. در این روش پزشک با بریدن تکهٔ کوچکی از پوست و بررسی آن زیر میکروسکوپ، بیماری را تشخیص می‌دهد. گاهی اوقات ممکن است “پسوریازیس” با “اگزما” (درماتیت) اشتباه گرفته شود.

نواحی شایع پسوریازیس

ضایعات پسوریازیس عمدتا در نواحی سر ، آرنج و زانو ها ایجاد و تشدید می گردد . اگر چه این ضایعات ممکن است در تمام پوست شما ایجاد گردد حتی در پلک های شما ، دهان و گوش هایتان . پزشک ممکن است به شما داروهای خوراکی یا موضعی دهد و یا حتی توصیه های نظیر قرار گرفتن در نور آفتاب نماید تا شما احساس بهتری پیدا کنید . همه این موارد بستگی به موضع درگیری و شدت پسوریازیس در شما خواهد داشت .

• پوست سر

حداقل نیمی از تمام افرادی که به پسوریازیس مبتلا هستند آن را بر روی پوست سر خود دارند. پسوریازیس پوست سر می‌تواند بسیار ملایم، خفیف، با پوسته پوسته شدن کم باشد. همچنین می‌تواند بسیار شدید با ضخامت و پوست سر پوشیده شده از پلاک باشد. پسوریازیس می‌تواند فراتر از خط مو بر روی پیشانی، پشت گردن و اطراف گوش‌ها گسترش یابد.

سایر اختلالات پوستی مانند درماتیت سبوره‌ای، ممکن است مشابه پسوریازیس پوست سر باشد. با این حال، پسوریازیس پوست سر، پودری با برق نقره‌ای به نظر می‌رسد، در حالی که درماتیت سبوره‌ای زرد و چرب به نظر می‌رسد.

درمان پسوریازیس پوست سر بستگی به شدت بیماری، بلندی موها و طرز زندگی بیمار دارد. طیف گسترده‌ای از شامپوها، روغن‌ها مانند روغن بادام، محلول‌ها و اسپری‌ها برای این منظور تهیه شده‌است که اکثراً محتوی کورتون یا قطران هستند. بیمار باید از شستشوی زیاد سر با شامپو و خراشیدن پوست سر خودداری کند. در پسوریازیس پوست سر کوتاه کردن یا تراشیدن مو باعث تأثیر بیشتر درمان‌های موضعی و نور درمانی می‌شود.

صورت

پسوریازیس صورت اغلب بر ابرو، پوست بین بینی و لب بالا، پیشانی بالا و خط مو تأثیر می‌گذارد. با پسوریازیس در صورت و اطراف آن باید به دقت برخورد شود چون پوست در اینجا حساس است.

در پسوریازیس صورت استفاده گاه به گاه استروئیدهای موضعی خفیف، که کورتیکواستروئیدها نیز نامیده می‌شود، ممکن است مؤثر باشد. درمان‌های دیگر شامل کلسیپوتریول، تازاروتین، محصولاتکراتولیتیک (جداکننده‌های پوسته) و نور ماوراء بنفش هستند. کلسیپوتریول و تازاروتین می‌تواند تحریک‌کننده باشد، بنابراین شما باید با دکتر خود برای پیدا کردن راهی برای رفع این نگرانی صحبت کنید.

سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) دو داروی تاکرولیموس و پیمکرولیموس را برای درمان اگزما تأیید کرده‌است که بسیاری از متخصصین پوست دریافته‌اند که برای درمان پسوریازیس در چهره یا دیگر مناطق حساس به خوبی کار می‌کند.

دست و پا

شعله‌ور شدن ناگهانی پسوریازیس در دست‌ها و پاها به سرعت و با دقت باید درمان شود. در برخی از موارد، ترک خوردگی، تاول و تورم همراه با عود آن وجود دارد.

پسوریازیس تناسلی

رایج‌ترین نوع پسوریازیس در منطقهٔ تناسلی “پسوریازیس معکوس” است، اما انواع دیگر پسوریازیس می‌تواند بر روی اندام تناسلی به خصوص در مردان ظاهر شود. پسوریازیس تناسلی نیاز به درمان دقیق و مراقبت دارد.

ناخن

تغییرات ناخن در 50 درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس و حداقل 80 درصد از افراد مبتلا به ورم مفاصل پسوریاتیک رخ می‌دهد. پسوریازیس می‌تواند باعث سوراخ شدن یا غیرعادی شدن ناخن‌ها (رشد بیش از حد، رفتن رنگ ناخن و حتی اونیکولیز یعنی (جدا شدن بدون درد ناخن از بستر ) بشود. اصولاً “درمان پسوریازیس” ناخن مشکل است.

پوست‌های چین‌دار
پسوریازیس معکوس می‌تواند در پوست‌های چین دار مانند: زیر بغل و زیر سینه رخ دهد. این شکل از پسوریازیس اغلب با مالش و عرق کردن تحریک می‌شود.

درمان بیماری صدف (پسوریازیس)

روش های درمانی بسیاری برای بیماری صدف وجود دارد. برخی از روش های درمانی، سرعت تولید سلول های جدید پوستی را کاهش می دهند در حالی که روش های درمانی دیگر خارش و خشکی پوست را از بین می برند.

پزشک با توجه به میزان و شدت راش ها، محل راش ها در بدن، سن شما، سلامت کلی شما و سایر عوامل یک برنامه ی درمانی را برای شما در نظر می گیرد.

روش های رایج برای درمان بیماری پسوریازیس

در درمان پسوریازیس مدیریت و کنترل بیماری اهمیت دارد. صحبت با دکتر برای پیدا کردن یک درمان برای کاهش یا حذف نشانه‌های پسوریازیس لازم است. یک درمان برای یک فرد مبتلا به پسوریازیس ممکن است برای دیگری کار نکند؛ بنابراین مهم است که گزینه‌های درمانی مختلف را بدانید و سعی در پیدا کردن روش مناسب برای “درمان پسوریازیس” خود داشته باشید.

• تدابیر تغذیه ای

اولین قدم در درمان این بیماری، اصلاح رژیم غذایی است. تغییر سبک زندگی به شیوه زندگی شهری و زندگی ماشینی و شرایط و مشغله های مربوط به آن، باعث شده که آداب صحیح تغذیه به تدریج از یاد برود و عادات نادرست غذایی جایگزین آن شود. به همین دلیل شیوع بیماری های صعب العلاج از جمله پسوریازیس، رو به افزایش است. از این رو اصلاح رژیم غذایی و پرهیز از مواد غذایی حاوی ترکیبات سمی و خطرناک در کمک به بهبود بیماری نقش به سزایی دارند.

عدم رعایت دستورات و پرهیزات غذایی موجب می شود که اخلاط نامناسب مولد بیماری هرچه بیشتر در بدن تجمع یابند و حتی اگر بیمار، داروهای تجویز شده را درست و به موقع مصرف نماید، باز هم پاسخ درمانی قابل قبولی را نمی توان انتظار داشت؛ چرا که مواد زایدی که با کمک دارو از بدن خارج می شوند، با مصرف مواد غذایی نامناسب مجددا وارد بدن می شوند.

• رعایت آداب تغذیه صحیح

این کار باعث هضم مناسب غذا، کارکرد صحیح دستگاه گوارش و کبد و تولید اخلاط صالح می شود. آداب تغذیه صحیح بسیار زیادند امّا حدّاقل هایی که می توانند مورد توجّه قرار گیرند عبارتند از:

• غذا را زیاد بجوید
• قبل و بعد از غذا کمی نمک میل کنید
• از نیم ساعت قبل از غذا تا دو سه ساعت بعد از آن، مایعات و میوه نخورید
• در صورت امکان، کم کم وعده ناهار را کم یا حذف کنید
• فاصله بین غذا و خواب حداقل دو ساعت باشد
• پرخوری نکنید.
• حرکت نسبی از سمت غذاهای پخته به سوی غذاهای خام یا کمتر پخته
• مصرف غذاهای گیاهی بجای غذاهای حیوانی

پرهیزات غذایی برای کنترل بیماری پسوریازیس

• عدس

عدس ازجمله خوراکی هایی است که در بدن تولید خون غلیظ سوداوی می کند.

• بادمجان

بادمجان افزاینده خلط سوداست. نوعی بیماری پوست وجود دارد که در طب قدیم به قوبا و در طب کلاسیک به اگزما و در نوع پیشرفته به پسوریازیس معروف است.در منابع طب سنتی مصرف زیاد و طولانی مدت بادمجان را ایجاد کننده بیماری قوبا می دانند.

• گوشت گاو و گوساله

گوشت گاو و گوساله طبیعت سردتری نسبت به گوشت گوسفند و بره دارد، مصرف آنها تولید خلط سودا می کند. البته ضرر مصرف گوشت گوساله، کمتر از گاو است.

• گوشت ماهی

گوشت ماهی، طبیعتی سرد و مرطوب دارد. در افرادی که مزاج پایه صفرا دارند و به دلیل حرارت زیاد، دچار افزایش سودا شده اند، مصرف ماهی تازه، آن هم به صورت کباب کرده نه سرخ شده، می تواند مفید باشد. امّا کسانی که طبیعت سردی دارند باید از مصرف آن خودداری کنند.

افراد سردمزاج،در صورتی که مجبور به مصرف گوشت ماهی شدند، باید در تهیه آن از ادویه گرم مثل زیره، رازیانه، زنجبیل و سبزیجاتی مثل جعفری و شوید استفاده نمایند. البته مصرف ماهی سرخ کرده، ماهی که در تخم مرغ خوابانده شده باشد، ماهی دودی، انواع ماهی کنسرو شده، ماهی یخ زده و مانده برای همه افراد مبتلا ممنوع است.

• گوشت بز

مصرف این گوشت برای کسانی که غلبه خلط سودا در بدن دارند (که بیماران دچار پسوریازیس از آن جمله اند) مناسب نیست، بخصوص اگر به همراه کشک یا ترشی ها استفاده شود.

این بیماران اگر زمانی مجبور به مصرف گوشت بز شدند، باید آن را با پیاز، روغن زیتون، نخود، بادام، شلغم و هویج ایرانی بپزند و در واقع به این ترتیب از آن اسفیدباجی تهیه کرده و مصرف نمایند. البته مصرف گوشت بز در افراد گرم مزاج ضرر کمتری دارد. در صورت تمایل، بهتر است از گوشت بزغاله استفاده شود.

اسفیدباج: آبگوشتی است که در تهیه آن از نخود، گوشت جوجه مرغ، بزغاله و سایر گوشت های دارای هضم راحت همراه با سبزیجاتی مثل اسفناج، کدو، ماش و جو پوست کنده و ادویه هایی مانند زردچوبه و زعفران و کمی زیره استفاده می شود.

نکته: افرادی که به پسوریازیس مبتلا هستند اگر از زردچوبه در غذاها و رژیم غذایی شان استفاده کنند احساس بهتری خواهند داشت .

• گوشت شتر

گوشت شتر، طبیعتی گرم دارد و در صورت مصرف زیاد، در بدن انسان اخلاط غلیظ و خون سوداوی تولید می نماید بنابراین مصرف آن برای بیماران دچار پسوریازیس مناسب نیست. مصرف گاهگاهی آن برای افراد سردمزاج بلامانع است.

• مرغ های ماشینی و پرورشی

این مرغ ها در فضای سربسته زندگی کرده؛ به علت محرومیت از نور آفتاب، کم تحرّکی، تغذیه نامناسب، استفاده از آنتی بیوتیک ها و داروهای مختلف در پرورش آنها و …، موادی در بدنشان تجمع می یابد که با خوردن گوشت آنها حالاتی مثل افسردگی و اضطراب در افراد پدید می آید.

• غذاهای آماده

مواد غذایی کارخانه ای، انواع مواد غذایی فرآوری شده، غذاهای مانده و فریزری، انواع ساندویچ، سوسیس کالباس و همبرگر، پیتزا و انواع فست فودها و سس ها، الویه، ماکارونی، قارچ، غذاهای تند و شور.

• نوشیدنی های کافئین دار

قهوه، نسکافه، کاکائو، انواع آب میوه های صنعتی و نوشابه های گازدار.

• یخ

آبی که برای سرد کردن در آن یخ انداخته باشند.

• تنقلات مصنوعی

(انواع چیپس، پفک، کیک و کلوچه، شکلات و آب نبات های مصنوعی و …)، انواع تخمه و آجیل های بوداده.

• غذاهای چرب و سرخ کردنی ها، روغن های نباتی جامد و مایع صنعتی.
• شیرینی های کارخانه ای و شیرینی های قنّادی.
• کرم های رتینوئید
• کرم های استروئید
• مرطوب کننده ها (برای از بین بردن خشکی پوست)

درمان‌ های موضعی بیماری پسوریازیس

درمان‌ های موضعی در تماس با پوست استفاده می‌شوند و معمولاً اولین درمان است که امتحان می‌کنید، زمانی که با پسوریازیس تشخیص داده می‌شوید. درمان‌های موضعی را می‌توان بدون نسخه یا با نسخهٔ پزشک خریداری کرد. کورتیکواستروئیدهای موضعی معمولاً شایع ترین درمانی است که برای پسوریازیس استفاده شده، باعث کم شدن التهاب و تحریک‌پذیری پوست می‌شود.

خیلی از اوقات پزشک ترکیبی از یک داروی از بین برندهٔ لایهٔ شاخی (کراتولیتیک) مانند: اسید سالیسیلیک و استروئید موضعی را تجویز می‌کند. نکتهٔ مهم در مصرف کورتیکوستروئیدهای موضعی آن است که غالباً پس از مدتی، دیگر آن پاسخ مطلوب ابتدایی حاصل نمی‌شود، ضمن آنکه خطر نازک شدن پوست در اثر مصرف این داروها نیز وجود دارد، بنابراین انتخاب دقیق نوع استروئید موضعی و مصرف درست آن می‌تواند باعث کم شدن این اثرات ناخواسته شود.

علاوه بر کورتیکواستروئیدهای موضعی و داروهای کراتولیتیک ، داروهای قدیمی‌تری چون قطران زغال‌سنگ و دیترانول نیز از مدت‌ها قبل در درمان پسوریازیس بکار رفته و با اثرات قابل قبولی همراه بوده‌است. همچنین استفاده از ترکیبات موضعی ویتامین D3 (کلسیپوتریول و کلسیتریول) نیز در درمان این بیماری با نتایج خوبی همراه بوده‌است.

تازاروتین نیز یک ویتامین مشتق شده، رتینوئید موضعی است که برای کم کردن رشد سلول‌های پوست استفاده می‌شود. محصولات دیگر حاوی موادی مانند: آلوئه ورا، جوجوبا، پیریتیون روی و کپسایسین وجود دارد، که برای مرطوب کردن، تسکین دادن، کاهش مقیاس یا تسکین خارش استفاده می‌شود.

Indigo naturalis یک پماد موضعی (داروی سـنتی چینی) است که می‌تواند به‌صورت پماد فرموله شود و استفاده از آن به‌مدت 8 هفته مؤثر گزارش شده‌است

• قطران زغال سنگ

(Coal tar – یک روش درمانی رایج برای “درمان بیماری صدف در پوست سر”. در موارد حاد ممکن است این روش همزمان با نور درمانی انجام شود. قطران زغال سنگ به صورت محلول های حمام، شامپو ها و لوسیون ها تولید می شوند.)

• کرم ویتامین D

(شکل خاصی از ویتامین D که توسط پزشک تجویز می شود. ویتامین D موجود در غذاها و قرص های ویتامین D تاثیری بر بیماری صدف ندارند.)

• نور درمانی

نور ماوراء بنفش که تحت نظر مراقبت پزشک مورد استفاده قرار می گیرد به کاهش سرعت تولید سلول های جدید پوستی کمک می کند. PUVA یک روش درمانی ترکیبی است که در آن از یک داروی خاص همراه با یک شکل خاص از نور ماوراء بنفش استفاده می شود.

• درمان های دارویی

در این روش از داروهای مختلفی برای درمان بیماری صدفِ متوسط و شدید استفاده می شود. به یاد داشته باشید که این دارو ها باید توسط پزشک و بعد از معاینات دقیق پزشکی تجویز شوند. دارویی مانند: سیکلوسپورین 

سیکلوسپورین cyclosporine چیست ؟

از سیکلوسپورین در مواردی برای درمان پسوریازیس شدید و آرتریت روماتوئید شدید استفاده می شود. در صورتی که بیماری کلیوی ، فشار خون بالا ، سرطان و دیابت دارید ممکن است مصرف سیکلوسپورین برای شما مناسب نباشد.سیکلوسپورین می تواند باعث عفونت و نارسایی کلیه شود.

در صورتی که هر کدام از علائم زیر را دارید به پزشک خود اطلاع دهید.

• اگر به داروی سیکلوسپورین حساسیت دارید
• در صورتی که هرگونه بیماری کلیوی دارید
• اگر فشار خون شما بالا است
• در صورت ابتلا به هر نوع سرطان
• در حالی که تحت درمان های دارویی برای پسوریازیس و آرتریت روماتوئید هستید
• اگر تحت درمان با اشعه ماوراء بنفش هستید
• اگر از سایر داروهایی ضعیف کننده سیستم ایمنی بدن استفاده می کنید
• اگر باردار هستید و یا قصد حاملگی دارید
• در صورتی که در دوران شیردهی هستید و به نوزاد شیر می دهید.

مصرف سیکلوسپورین در دوران بارداری

معلوم نیست که آیا مصرف سیکلوسپورین می تواند به جنین آسیب برساند یا خیر. اگر در دوره مصرف سیکلوسپورین متوجه بارداری خود شدید حتما به پزشک مشورت کنید.

مصرف سیکلوسپورین در دوران شیردهی

سیکلوسپورین از طریق شیر مادر به بدن نوزاد منتقل شده و می تواند برای سلامت نوزاد مضر باشد. در دوران شیردهی نباید سیکلوسپورین مصرف کنید و در صورتی که مجبور به مصرف این دارو هستید نباید به نوزاد شیر بدهید. در هر صورت طبق نظر پزشک خود رفتار کنید.

عوارض جانبی سیکلوسپورین

این عوارض ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشد. در صوتی که هر یک از عوارض جانبی زیر با شدت زیاد و مدت طولانی ادامه داشته باشد باید به پزشک خود اطلاع دهید .

1- مشکل در حرف زدن / کاهش سرعت حرف زدن / مشکل در پیدا کردن کلمات و جمله سازی / فراموش کردن حرفی که در حال گفتن هستید .
2- کاهش بینایی / تاری دید / دیدن هاله نور در اطراف اجسام نورانی / دوبینی / سیاهی رفتن چشم

3- حالت تهوع و استفراغ / افزایش پتاسیم خون / سوزش سر دل / از دست دادن اشتها / شکم درد / زرد شدن پوست و چشم ها

4- افزایش وزن / افزایش آب زیر پوستی / تورم دست ها و پاها / پف کردن زیر چشم و پلک

5- افزایش جوش و آکنه / افزایش موهای زائد بدن /

6- کبود شدن آسان پوست با کوچکترین ضربه / خونریزی غیر معمولا از بینی ، لثه و واژن / تغییرات قاعدگی / افزایش خونریزی پریود

7- رنگ پریدگی پوست ، تب ، ضعف

8- کاهش ادرار / تکرر ادرار / تغییر رنگ ادرار / درد در زمان دفع ادرار

9- افزایش فشار خون / احساس تپش در گردن و گوش / اضطراب / سردرگمی / درد شدید قفسه سینه / تنگی نفس / ضربان قلب نامنظم

آیا می توان بیماری صدف را برای همیشه درمان کرد؟

در حال حاضر “بیماری صدف” یا همان “بیماری پسوریازیس” را نمی توان برای همیشه درمان کرد.، اما داروهای بسیاری وجود دارند که با استفاده از آنها، پسوریازیس کنترل می‌شود و می توان حتی در موارد شدید نیز تا حد زیادی علائم و نشانه های آن را کاهش داد.

داروهایی که با تحریک و تشدید پسوریازیس در ارتباط هستند

لیتیم: مورد استفاده برای درمان اختلال دوقطبی و سایر اختلالات روانی می‌باشد. لیتیوم باعث تشدید پسوریازیس در حدود نیمی از افراد مبتلا به پسوریازیس که آن را مصرف می‌کنند می‌شود.

داروهای ضد مالاریا: Plaquenil، کیناکرین، کلروکین و هیدروکسی کلروکین ممکن است باعث شعله‌ور شدن پسوریازیس شوند، معمولاً 2 تا 3 هفته پس از مصرف دارو پسوریازیس گرفته شده‌ است.هیدروکسی کلروکین کمترین میزان بروز عوارض جانبی را دارد.

پروپرانولول: درمان فشار خون بالا با پروپرانولول، باعث بدتر شدن پسوریازیس در حدود 25 تا 30 درصد از بیماران مبتلا به پسوریازیس که آن را استفاده کرده‌اند شده‌است. معلوم نیست که تمام داروهای فشار خون بالا (مسدودکنندهٔ بتا) باعث بدتر شدن پسوریازیس شوند، اما ممکن است که بالقوه توان آن را داشته باشند.

کینیدین: با مصرف کینیدین (داروی قلب) گزارش شده‌ است که باعث بدتر شدن برخی از موارد پسوریازیس شده‌ است.

ایندومتاسین: ایندومتاسین یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی برای درمان آرتریت است. این دارو برخی از موارد پسوریازیس را بدتر کرده‌ است. سایر ضد التهاب‌ ها معمولاً می‌تواند جایگزین شود. اثرات منفی دارو معمولاً کم است هنگامی که آن را به درستی استفاده کرده باشید. در هر حال عوارض جانبی آن معمولاً با منافع آن در ورم مفاصل پسوریاتیک همراه است.

آیا پسوریازیس یک بیماری ژنتیکی است؟

باور بر این است که پسوریازیس یک بیماری ژنتیکی است، هر چند محققان دقیقاً نمی‌دانند که چگونه پسوریازیس از یک نسل به نسل دیگر منتقل می‌شود. الگوی وراثت احتمالاً شامل چندین ژن یا ترکیبی از بسیاری از ژن‌ها است.

در حدود یک سوم از افراد مبتلا به پسوریازیس گزارش سابقهٔ خانوادگی این بیماری را داشته‌اند. اگر یکی از والدین پسوریازیس داشته باشد، کودک به احتمال 25 درصد به پسوریازیس مبتلا می‌شود. اگر هر دو پدر و مادر پسوریازیس داشته باشند، یک کودک به احتمال حدود 65 درصد به این بیماری مبتلا می‌شود.

مطالعات از دوقلوهای همسان مبتلا به پسوریازیس نشان می‌دهد که پسوریازیس حداقل تا حدی ژنتیکی است. اما این مطالعات نیز تقویت پیچیدگی پسوریازیس را به همراه داشته‌است. در حدود یک سوم از دوقلوهای همسان که در آن‌ها پسوریازیس وجود داشته‌است، تنها یکی از دوقلوها بیماری را داشته و این نشان می‌دهد که عوامل زیست‌محیطی یا محرک در ابتلا به پسوریازیس نقش بازی می‌کنند.

این نظریه وجود دارد که پسوریازیس از ترکیبی از ژن‌ها و نیروهای خارجی باعث می‌شود. هنگامی که ژن‌های مسئول برای پسوریازیس کشف شوند، الگوی وراثت ممکن است بهتر درک شود. کار با نمونه‌های DNA از یک خانوادهٔ بزرگ شامل بسیاری از افراد مبتلا به پسوریازیس، یک جهش ژنی به نام CARD14 را شناسایی کرده‌است که منجر به پسوریازیس پلاکی می‌شود.

آیا پسوریازیس مسری است؟

بیماری صدف مسری نبوده و از شخصی به شخص دیگر منتقل نمی شود اما ممکن است در چند نفر از اعضای یک خانواده اتفاق بیافتد.

گردآوری از مجله اینترنتی همراه باعلم

منبع:بیتوته و پاموه