علائم و درمان پی ام اس|شباهت و تفاوت علائم بارداری با PMS
فهرست سرفصل ها
سندرم پیش از قاعدگی چیست؟
سندرم پیش از قاعدگی (پیاماس یا PMS) (به انگلیسی: Premenstrual Syndrome) یا تنش پیش از قاعدگی (PMT)، ترکیبی از اختلالات جسمی، احساسی و روانی است که بعضی از زنان از زمان پایان تخمک گذاری تا آغاز دوره بعدی خود عادت ماهانه، آن را تجربه میکنند. علائم این سندرم حدودا 5 تا 11 روز قبل از شروع قاعدگی سراغ زنان میرود و با آغاز آن، از بین میرود. آمارها حاکی از آن است که 85 درصد زنان، حداقل یکی از “علائم پی ام اس” را در چرخه قاعدگی خود تجربه میکنند و اغلب آنها، بدون نیاز به درمان خاصی، موفق به پشت سر گذاشتن این دورههای ماهانه میشوند.
آیا برای درمان نیاز به دارو است؟
گرچه در دوره پی ام اس زنان گرفتگی خلقی و عواطف ناپایدار و معمولا شدیدی را تجربه میکنند، اما برخی از آنها هم گرفتار اختلالات شدیدتر روانی همچون افسردگی قبل از قاعدگی (PMDD) شده و به شکل غیرقابل کنترل و آسیب زنندهای افسرده و ناامید میشوند. این سطح از افسردگی گرچه بعد از شروع قاعدگی در هر ماه کاهش پیدا میکند، اما در دوره هجوم آن، فرد دچار اختلالات جدی در عملکرد طبیعی زندگی میشود.
به همین دلیل متخصصان معتقدند کسانی که در روزهای قبل از شروع قاعدگی، خشم، اضطراب، ناامیدی، تحریکپذیری و آشفتگی شدیدی را تجربه میکنند، نباید به انتظار گذشتن از این روزها بنشینند و حتما باید از متخصصان برای کاهش این علائم کمک بگیرند. به گفته روانپزشکان، درمانهای دارویی در بسیاری موارد نشانههای افسردگی پیش از قاعدگی را تحت کنترل در آورده و مجال بروز و تاثیر گذاشتن بر زندگی طبیعی فرد را از آنها میگیرند.
نشانههای شدیدتر PMS
زنان 20 تا 40 ساله، زنانی که سابقه افسردگی داشتهاند، زنانی که حداقل یک فرزند دارند و زنانی که سابقه ابتلا به نوعی از اختلالات خلقی پس از زایمان را داشتهاند، دورههای طولانیتر و شدیدتری از پی ام اس را هر ماه پشت سر میگذارند.
دلیل اصلی دچار شدن به PMS
اطلاعات دقیق و قاطعی در مورد دلایل ابتلا به PMS وجود ندارد، اما متخصصان تغییرات سیستم غدد درونریز و تغییراتی که در وضعیت ترشح هورمونها رخ میدهد را “دلیل اصلی دچار شدن به PMS” میدانند. گرچه در بسیاری موارد، مشاهده نشانههای این سندرم در اختیار خود فرد نیست، اما بررسیها ثابت کرده است که درگیر بودن با استرس، مصرف دخانیات، ابتلا به اختلال مزمن افسردگی، کمبود خواب، کمتحرکی، پایین بودن سطح برخی ویتامینها و مواد معدنی، مصرف بیش از اندازه الکل یا کافئین و ابتلا به بیماریهایی مثل آلرژی، آسم یا میگرن، میتواند “نشانههای پی ام اس” را تشدید کند.
علائم پی ام اس
- افزایش وزن
- اسهال یا یبوست
- میل به مشاجره یا گریه
- سختی و درد سینهها
- درد شکمی
- بی خوابی
- احساسات خنثی
- خستگی شدید
- افسردگی یا نوسانات خلقی
- گرسنگی مداوم و احساس ضعف
- دردهای عضلانیسردرد
- تورم در دست ها و پاها
- تحریک پذیری، فوران خشم یا رفتار اضطراب آمیز
- آکنه و جوشهای پوستی
- گرفتگی عضلات
- فراموش کردن چیزها
- از دست دادن تمرکز ذهنی
- میل به تنهایی
شباهت ها و تفاوت های بارداری با PMS
اغلب علائم پی ام اس شبیه علائم اولیه بارداری هستند و طبیعی است که در صورت مشاهده علائم شدت یافته، احتمال باردار بودنتان را مطرح کنید.
1- گرچه در دوره PMS سینهها سفت، متورم و دردناک میشوند اما تیرگی نوک پستان را باید به عنوان یکی از علائم آغاز بارداری بشناسید.
2- تنگی نفس، یکی از نشانهها ی بارداری است که به دلیل نیاز جنین به اکسیژن بیشتر و البته به خاطر تغییرات هورمونی احساس میشود.
3- گر گرفتگی و افزایش دمای بدن، گرچه در دوره پی ام اس هم احساس میشود، اما دوره دچار شدن به آن تنها چند روز است و با شروع قاعدگی دمای بدن هم به وضعیت طبیعی برمیگردد. اما اگر باردار باشید، گرگرفتگی به سادگی دست از بدن شما برنمیدارد.
4- ممکن است در روزهای دچار شدن به PMS، اشتهایتان زیاد شود یا ترجیحات غذایی خاصی پیدا کنید، اما معمولا در این روزها، تمایلتان به خوردن شکلات و کربوهیدرات افزایش پیدا میکند. در حالی که با شروع بارداری، وسوسههای غذایی شما یا بیمیلیتان به برخی خوراکیها متفاوت و گاه عجیبتر از این میشود.
5- اگر “علائم پی ام اس” را مشاهده میکنید و در عین حال تهوع دارید، بهتر است احتمال نزدیک بودن قاعدگیتان را رد کنید. تهوع، یکی از “نشانههای بارداری” است که با گذشت 2 تا 8 هفته بعد از لقاح احساس شده و گاهی تا پایان بارداری ادامه پیدا میکند.
6- کمردرد، سردرد، یبوست، درد و تورم سینهها، تغییرات خلقی، افزایش ادرار، از شایعترین نشانه های مشترک PMS و بارداری هستند. اما نشانههای متفاوتی مانند آنچه که در ادامه آوردهایم هم هستند که در صورت مشاهده، میتوانید احتمال باردار بودنتان را رد کنید:
7- لکه بینی، یکی از نشانههای بارداری است، درحالی که در دوره PMS و تا قبل از شروع قاعدگی، شما هیچ گونه خونریزی را مشاهده نخواهید کرد.
8- خستگی شدید و افت مداوم فشار و قندخون، یکی از نشانههای بارداری است که به دلیل افزایش سطح پروژسترون خون اتفاق میافتد. این نشانه در دوره پی ام اس نیز مشاهده میشود، اما در افراد باردار، با شدت بیشتری بروز پیدا میکند.
توصیه هایی برای پیشگیری و بهبود PMS
- قطع مصرف الکل، نوشیدن الکل قبل از دوره باعث احساس افسردگی بیشتر میشود
- افزایش غذا خوردن تا ۶ وعده غذایی کوچک در روز به جای ۳ وعده بزرگتر
- قطع مصرف کافئین برای کمتر کردن احساس تنش، و تحریکپذیری و برای کاهش درد پستان
- خواب کافی حدود ۸ ساعت در شب
- ورزشهای هوازی، تا ۳۰ دقیقه، ۴ تا ۶ بار در هفته
- اجتناب از نمک برای چند روز آخر قبل از دوره خود برای کاهش نفخ و احتباس مایعات (پف کردن به دلیل تجمع مایعات زیر پوست)
- دوری از حوادث استرس زا تا هفته بعد از دوره
- نگه داشتن یک برنامه منظم از غذا، قبل از خواب و ورزش
- خوردن کربوهیدراتهای منسجم (مثل غلات سبوس دار و نان های سبوسدار، ماکارونی و غلات)، فیبر و پروتئین
- کنترل و کاهش مصرف قند و چربی
ویتامینها و داروهای خانگی
ممکن است شما در جای دیگر درباره تأثیر برخی از ویتامینها و مکملهای دیگر خوانده باشید، از جمله ویتامین B۶، ویتامین E، منیزیم، منگنز و تریپتوفان، میتواند کمک به رفع PMS کند. مطالعات زیادی در مورد این درمان وجود ندارد، و این امکان وجود دارد که این درمانها آسیب بیشتری برسانند. برای مثال، ویتامین B۶ و ویتامین E میتواند عوارض جانبی را افزایش دهند.
از سوی دیگر، مصرف قرصهای کلسیم ممکن است علائم احتباس آب (پف کردن به دلیل تجمع مایعات زیر پوست)، انقباض عضلات و درد پشت را کاهش دهد. حدود ۱٬۰۰۰ میلیگرم کلسیم در روز احتمالاً نمیتواند مضر باشد، به خصوص به دلیل اینکه کلسیم مزایای بسیار دیگری از قبیل استحکام استخوانها را دارد.
گردآوری از مجله اینترنتی همراه باعلم
منبع:بیتوته