درمان بیماری خروسک | علائم و عوارض خروسک | بیماری خروسک
فهرست سرفصل ها
عوارض خروسک
– عفونت گوش ذات الریه
– بستن شدن راه هوا كه منجر به مرگ مي شود.
چه كساني خروسک مي گيرند؟
خروسک یا کروپ ( Croup )در كودكان رايج بوده و اغلب در سنين بين يك و سه سال اتفاق مي افتد. وقتي بچه ها بزرگتر مي شوند، مجراي تنفسي آنها وسيع تر و مقاوم تر ميشود. بنابراين، بعد از 6 سالگي خروسک نامتداول است. برخي از كودكان در دوران كودكي دو يا چند بار خروسک مي گيرند ولی در هر سنی میتواند رخ دهد.
علائم خروسک معمولا در اثر باریک و تنگ شدن مجاری هوایی، بروز می کنند که می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- به تدریج مجاری هوایی فوقانی ملتهب و متورم شده و کودک دچار سرفه های خشن، خشک و پارس مانندی می شود.
- در بیماری خروسک در ابتدا ممکن است که کودک علایم سرماخوردگی مانند گرفتگی یا آبریزش از بینی طی چند روز را نشان دهد یا تب کند.
- اگر مجاری هوایی فوقانی به قدری متورم و ملتهب شوند که به طور نسبی مسدود شوند، تنفس برای کودک بسیار مشکل خواهد شد، که به این حالت کروپ شدید می گویند.
- در بیماری خروسک تنفس با صدای بلند خرخر مانندی همراه خواهد بود.
- کودک تند تند نفس کشیده و پوست در ناحیه شکم و نواحی بین دنده ها، به شدت داخل می روند.
• کودک برای به دست آوردن هوا، به شدت تقلا می کند.
- اطراف دهان کودک به دلیل کمبود اکسیژن رنگ پریده و کبود به نظر می رسد.
نشانه های کروپ اغلب در شب و هنگام گریه و بی قراری های کودک تشدید می شود. علاوه بر تاثیر روی مجاری هوایی فوقانی، علل به وجود آورنده خروسک می توانند سبب التهاب مجاری تنفسی تحتانی و بافت ریه شوند.
درمان بیماری خروسک
بسیاری از بیماران با علایم خفیف میتوانند به صورت سرپایی و در خانه درمان شوند؛ ولی در صورت بروز هر یک از علایم مانند کبود شدن لبها، ناخن، هر گونه اختلال تنفسی، آبریزش از دهان یا اختلال در بلع، علایم گیجی و بیقراری و عدم بهبود علایم درمانهای تخصصی تر انجام میشود. در بیماران با علایم سیانوز، رنگ پریدگی اندامها، کاهش سطح هوشیاری یا علایم افزایش کار تنفسی ناشی از دیسترس تنفسی درمان با اکسیژن شروع میشود.
در کروپ با منشأ باکتریال باید درمان با آنتی بیوتیک آغاز شود. چنانچه استریدور در حالت استراحت در بیمار وجود دارد تازمان بهبود استریدور پزشک بیمار را در بیمارستان بستری میکند. درمان با استروئید در بهبود استریدور مؤثر است. استروئید استنشاقی اغلب مورد استفاده قرار میگیرند. پردنیزولون خوراکی با دوز ۱ میلیگرم در هر کیلوگرم وزن اغلب مؤثر است.
در یک آزمون تصادفی محققان کشف کردند که دگزامتازون با دوز ۰/۶ میلیگرم در هر کیلوگرم وزن در سرعت بهبود علایم کروپ خفیف مؤثر بودهاست. یک مطالعه همگروهی نشان داد که درمان با استرویید در کاهش علایم، بستری مجدد، کاهش مدت زمان بستری در بیمارستان و کاهش نیاز به درمان با اپینفرین مؤثر است. درمان استاندارد در این بیماری استنشاق بخار مرطوب است.
کودکان مبتلا به خروسک را باید تا جای ممکن آرام نگه داشت. استروئیدها به صورت روتین تجویز شده و در موارد شدید از اپی نفرین استفاده میشود. کودکان با سطح اکسیژن (مقدار اکسیژن محلول در خون) زیر ۹۲٪ باید اکسیژن دریافت کنند. و افرادی که خروسک شدید دارند را میتوان جهت نظارت بیشتر در بیمارستان بستری کرد.
اگر به اکسیژن نیاز باشد، میتوان از روش «مجاورتی» نیز استفاده کرد (نزدیک نگاه داشتن منبع اکسیژن به صورت کودک)، چرا که بیقراری کمتری در مقایسه با استفاده از ماسک اکسیژن ایجاد مینماید. کمتر از ۰٫۲٪ افراد نیازمند لوله نایمیشوند (لولهای که در مجرای هوا قرار داده میشود). مصونیت بخشی (واکسن) در برابر آنفلوآنزا و دیفتری میتواند از بروز خروسک جلوگیری نماید.
گردآوری از مجله اینترنتی همراه باعلم
منابع:
myhealth.ir
danakhabar.com