خطرات استفاده از دمپایی های لاانگشتی

نتیجه تصویری برای دمپایی لاانگشتی

خلاصه مطلب                            

  • دمپایی های لاانگشتی (فلیپ فلاپ ها) بواسطه ساختار شل و ول و نامتعارفشان می توانند مشکلات جسمی از قبیل بیماری پای ورزشکار، فشار به استخوان و قوس کف پای افتاده را در شخص بوجود بیاورند.
  • پوشیدن این دمپایی ها به جز مشکلاتی نظیر افتادن (در اثر گیر کردن به چیزی)، ظاهر بد و سر خوردن در هنگام خیس بودن، پاهای شما را در معرض آلودگی های باکتریایی، ویروسی و قارچی قرار می دهد، بخصوص وقتی که پاهایتان خیلی کثیف است.
  • مطالعات نشان می دهد پابرهنه راه رفتن فواید زیادی بر سلامتی دارد، چون جریان الکترون های آزاد از سطح زمین شاید باعث خنثی سازی رادیکال های آزاد شده و فرد از نظر جسمی شرایط بهتری پیدا کند.

فصول گرم سال، بخصوص در اقلیم های سرد لذت درآوردن پالتوها و چکمه ها و پوشیدن شلوارک ها و دمپایی های لا انگشتی را به ارمغان می آورد. این دمپایی ها برای پیاده روی بیرون از منزل و تکان دادن پنجه های پا عالی بوده و پاشنه های شما را تقریبا بدون هیچ محدودیتی خنک می کنند. مهم تر از همه، می توانید آن ها را سریع بپوشید و بروید- بدون نیاز به بستن بند، زیپ یا سگک کفش. اما آیا دمپایی های لاانگشتی بهترین گزینه برای سلامتی پاهای شما هستند؟ شاید الان فهمیده باشید که پاسخ مشکل نیست.

براساس گزارش های سیستم ملی نظارت بر آسیب های الکترونیکی کمیسیون ایمنی محصولات مصرفی ایالات متحده آمریکا، در سال 2014، 198437 مورد از ویزیت های اتاق اورژانس به دلیل آسیب های ناشی از کفش بوده و علت 25300 مورد از آن ها دمپایی های لاانگشتی تشخیص داده شد.

نتیجه تصویری برای دمپایی لاانگشتی

بنابر اظهار دکتر کریستینا لانگ، متخصص بیماری های پا و جراح پا و مچ پا از مرکز پزشکی باپتیست ویک فارست در وینستون سالم، شمال کارولینا، در تابستان مردمی که دارای مشکلات پا بر اثر پوشیدن دمپایی های لاانگشتی هستند، به راحتی قابل مشاهده اند. بیشتر این بیماری ها به دلیل ساختار نامتعارف این دمپایی ها است که نتیجتا محافظت لازم را از پاهای فرد به عمل نمی آورند. Medicine Net به نقل از Long می نویسد:

دمپایی های لاانگشتی از پاشنه و کف پای شما هیچ گونه حمایتی نمی کنند و شما بایستی آن ها را با انگشتانتان بگیرید تا بتوانید آن ها را نگه دارید. استفاده از این دمپایی ها به مدت طولانی یا برای فعالیت های نادرست می تواند بروز بسیاری از مشکلات را به دنبال داشته باشد”.

بنابر اظهار دکتر «جردن متزل» از بیمارستان جراحی ویژه در نیویورک، بسیاری از مردم برای کمک گرفتن در مورد دردی که ناگهان بعد از پوشیدن هر روزه دمپایی های لاانگشتی، به دنبال استفاده از کفش های مناسب و متعارف در طول زمستان، احساس می کنند، مراجعه می کنند. بسیاری از دردها از فشار به تاندون ها و استخوان ها که با نام آسیب های overuse (بیش کاری) شناخته می شود و حتی از تغییر در ساختار پای شما منشا می گیرند.

جذابیت دمپایی لاانگشتی: چندمنظوره و کاربردی اما کم دوام

کف دمپایی های لاانگشتی معمولا از جنس لاستیک نرم، اسفنج، مواد مصنوعی، پارچه یا چرم است. حتی برخی نیز از ترکیبات گیاهی مانند کنف که به صورت طبیعی ماده ای ضد باکتری و ضد قارچ و قابل تنفس است، ساخته می شوند. محبوبیت این دمپایی ها با قابلیت استفاده آن ها در هنگام دوش گرفتن و رفتن کنار دریا ارتباط زیادی دارد، بنابراین با اینکه تعداد کمی از مدل های طراحان، پاشنه کفش ضخیم و محکم به رخ مصرف کننده ها می کشند و طراحان دیگر به ظاهر کف های ارگونومیک را ارئه می دهند، اما اکثریت قریب به اتفاق دارای کف تخت هستند.

اغلب مردم و بخصوص زنان علاقه زیادی به تهیه چندین جفت کفش در رنگ های مختلف دارند. این دمپایی ها راحت، جذاب و چندمنظوره هستند. درخواست بیشتر بخاطر تمایل مصرف کنندگان برای ترکیب و تطبیق با لباس های مختلف و نه ضرورتا بخاطر دوام و یا حتی راحت بودن آن هست. دمپایی های لاانگشتی در کل بسیار ارزان هستند و این خود بخشی از مشکل است چراکه این موضوع خود نشان دهنده عدم وجود کیفیت لازم هست. قیمت هر جفت از این دمپایی ها تنها 5 دلار است.  در کل اگر برای زمان کوتاهی از این کفش محبوب استفاده شود، عالی است.

“دمپایی های لاانگشتی برای استفاده کوتاه مدت مناسب اند، بخصوص اگر حداقل پاشنه را بپوشانند و کف نرمی داشته باشند. این کفش ها برای پوشیدن در کنار دریا، اطراف استخرهای شنا، حمام ها و اتاق های رختکن در سالن های ورزشی، در مسیرهای کوتاه تا فروشگاه مناسب اند”.

پس در مورد آلودگی های ویروسی و باکتریایی در هنگام پوشیدن این دمپایی ها مشکل چیست؟

دمپایی های لاانگشتی پاهای شما را در معرض آلودگی های باکتریایی، ویروسی و قارچی قرار می دهد، بخصوص اگر پاشنه هایتان ترک خورده باشد، زیرا:

“در این دمپایی ها شاید برخی میکروارگانسم ها نظیر استافیلوکوکوس وجود داشته باشد. این باکتری ها می توانند باعث تحریک و تورم پوست شده و یا (در بدترین حالت)‌ به قطع عضو منجر شوند. میزان قرارگیری در معرض آلودگی به استافیلوکوکوس به وجود زخم های سرباز- مانند زخم های کوچک حاصل از پوسته پوسته شدن در طول عمل پدیکور (پادرمانی) یا برش های حقیقی- و وضعیت سلامتی شما در زمان تماس باکتری ها با بدن شما بستگی دارد.”

نتیجه تصویری برای دمپایی لاانگشتی

پس مشکل پوشیدن دمپایی های لاانگشتی چیست؟

شرکت های سازنده مدام با عباراتی نظیر راحت و متناسب با پاها، مدل بنددار، با نواری Y شکل بین انگشت شست و انگشت دوم، فاقد بندهای کمکی در امتداد قسمت بالایی، طرفین و اطراف پاشنه، تبلیغات می کنند. بسیاری از صندل ها چنین بندهایی دارند؛ اما فلیپ فلاپ ها این بندها را ندارند. بعلاوه، قسمت هایی از پا برهنه و بدون پوشش هستند. متخصصان پا اظهار می دارند که استفاده مستمر از این دمپایی ها می تواند باعث شروع مشکلات زیاد و حتی آسیب به پا شود. این مشکلات شامل موارد زیر می شود:

 

تاول زخم بصورت سوراخ شدن پوست ناخن پاره شده
کمردرد پینه پای ورزشکار
بریدگی ها قوس کف پای افتاده کوفتگی ها
نیش حشرات آفتاب سوختگی پاشنه های خشک و ترک خورده
انگشت های چکشی پینه شست پا عفونت های ویروسی

 


هچنین پیشنهاد میشود بخوانید :

آموزش تزئین دمپایی لاانگشتی


مشکل انگشت چکشی ناشی از این موضوع است که شما مجبور هستید دمپایی را موقع بالا یا پایین رفتن پله ها و یا در میان شن های ساحل با انگشتانتان نگه دارید. و اگر قصد دارید آن ها را برای خرید یا پیاده روی در یک روز استفاده کنید، احتمالا قبل از اینکه روز تمام شود، پاهایتان را خسته کند. در واقع، امروزه نیز نتایج نظرسنجی ها نشان می دهد که 25 درصد زنان اقرار می کنند دمپایی های لاانگشتی گاهی به پاهایشان آسیب می زنند.

این وضعیت برای همه پیش می آید و به شکل دردناکی پوست بالای پاهایشان کنده می شود، پایشان به چیزی گیر کرده و روی دمپایی های لاانگشتی نرم می افتند، وقتی هم که در سطوح مرطوب (یا روزهای داغ و عرق ریز) می پوشند لیز خورده و از پا جدا می شوند یا انگشتانشان به چیزی محکم برخورد می کند. این موضوع در مورد کودکانی که از این دمپایی ها برای راه رفتن یا بازی استفاده می کنند نیز صادق است. بعلاوه، رطوبت پاهای عرق کرده منجر به رشد باکتری ها خواهد شد.

در واقع لانگ حالت های سخت و دردناک از قبیل شکستگی های تنشی استخوان و فاسئیت پلانتار، که التهاب توده بافتی کشیده شده از پاشنه پا به سمت جلوی کف پا است، را یادآوری کرد. این دمپایی ها همچنین می توانند طول قدم های طبیعی شما را بیشتر کرده و ممکن است باعث ایجاد دردهای قدامی ساق پا یا احساس درد در عصب آشیل شوند.

مطالعات و نظرسنجی ها در مورد دمپایی های لاانگشتی

دانشمندان همچنین اظهار می دارند که مناسب نبودن بسیاری از طرح های این نوع کفش ها برای قوس کف پا می تواند مشکل ساز باشد، زیرا اگر به مدت خیلی زیادی از آن ها استفاده شود می تواند باعث بروز مشکلات یا بدتر شدن این مشکلات در پا، کمر و حتی زانو شود. در اغلب موارد هر سه نوع اختلال ممکن است بوجود بیاید، چون درد از پا شروع شده و به سمت بالا حرکت می کند. براساس یافته های محققان در دانشگاه آوبرن آلاباما:

“ما پی بردیم زمانی که مردم با دمپایی های لاانگشتی قدم می زنند، طرز راه رفتنشان تغییر می کند، که می تواند به ایجاد مشکل و احساس درد از پا به سمت لگن و کمر منجر شود. تغییراتی نظیر این در پا می تواند زنجیره حرکتی را تغییر دهد، که در این مورد می تواند به سمت بالای بدن فرد گسترش می یابد.”

39 مرد و زن در مطالعه ای برای روز اول دمپایی های لاانگشتی پوشیدند. روز بعد از کفش های ورزشی رایج استفاده کردند. راه رفتن این افراد بر روی یک سکو ثبت شد و نیروی عمودی حاصل از فشار پاهای آن بر روی سطح و طول گام ها و زاویه اندام ها اندازه گیری شد. بر طبق این مطالعه، استفاده کنندگان از دمپایی های لاانگشتی:

“گام های کوتاه تری داشتند و … نیروی عمودی حاصل از گذاشتن پاها بر روی زمین کمتر از زمانی بود که همان افراد کفش های ورزشی پوشیده بودند. شرکت کنندگان در این مطالعه در زمان پوشیدن دمپایی های لاانگشتی انگشتانشان را در مرحله نوسان خیلی نتوانستند بالا بیاورند که در نتیجه زاویه مچ پای بزرگ تر و طول گام کمتری داشتند”.

مطالعه ای در سال 2008 گزارش کرد که چنین کفشی “بواسطه تاثیرات متمایز و قابل توجه از هر نظر، از ظاهر گرفته تا راه رفتن فرد، صدماتی شدید می تواند بر سایر اعضای بدن وارد کند”.

مشاوره کارشناسی و آنچه که بایستی در مورد دمپایی های لاانگشتی مورد توجه قرار گیرد

انجمن پزشکی پودیاتری آمریکا (APMA) خرید دمپایی های بسیار راحت را پیشنهاد می کند اما بایستی به نرمی و کیفیت بالای چرم هم توجه کنید. Medicine Net توصیه های بیشتری در مورد کیفیت و راحتی دارد:

“به آرامی دمپایی لاانگشتی را از یک انتها به انتهای دیگر خم کنید، اطمینان حاصل کنید که در بخش جلویی کف پا خم می شود- نباید از وسط نصف شود- و مطمئن شوید که پایتان از لبه دمپایی جدا نمی شود. APMA این را هم اضافه می کند که همه کفش ها- نه فقط دمپایی های لاانگشتی- بایستی از پاهای شما کمی بزرگ تر باشند”.

با این حال، اگر این دمپایی ها را از نظر خم شدن، با تا کردن از وسط، تست می کنید و به راحتی خم می شود، بایستی بدانید که همین دمپایی ها کمترین پوشش و حفاظت را هم برای پای شما دارند و احتمالا بیشترین درد را هم در طی استفاده از آن ها تجربه کنید. جای تعجب نیست که APMA نیز پیشنهاد می کند که در صورت مبادرت به پیاده روی، دویدن، ایستادن به مدت طولانی، راه رفتن در مسافت های طولانی، ورزش کردن یا کار در حیاط و باغ برای راحتی هر چه بیشتر کفشی محکم تر استفاده کنید، هر چند که برخی کارشناسان پاهای برهنه را بهترین حالت می دانند.

توصیه دیگر اینکه در زمان رانندگی هم نباید از این دمپایی ها استفاده کنید. اگر تا بحال تجربه اش را نداشته اید، بایستی بدانید که خیلی راحت پایتان می تواند سربخورد و بین پدال ترمز و گاز و کف خودرو گیر کند. همین طور در مورد دوچرخه سواری، با توجه به اینکه پدال ها می توانند باعث جدا شده دمپایی از پا شوند، باعث می شوند به زمین بخورید.

نتیجه تصویری برای دمپایی لاانگشتی

آیا پای برهنه بهترین حالت است؟

در جستجوس یک سبک زندگی طبیعی، شاید تمرینی بهتر از اینکه پاهایتان را به صورت برهنه در تماس با زمین قرار دهید وجود ندارد، چون این کار بیشتر از آنچه تصور می کنید برای سلامتی شما مفید است. بدن شما بواسطه الکتریکی بودن از تماس مستقیم بهره مند می شود. یک مطالعه این موضوع را چنین بیان می کند:

“تحقیقات علمی جدید به طرز شگفت آوری فاکتور محیطی مثبتی که تا بحال از آن چشم پوشی شده بود را در مورد سلامتی آشکار کرد: تماس فیزیکی مستقیم با منبع عظیم الکترون ها در سطح زمین. سبک زندگی مدرن انسان را از این تماس محروم می کند. این تحقیق نشان می دهد که این عدم تماس شاید عامل اصلی اختلال عملکرد فیزیولوژیکی و احساس کسالت باشد.”

نتایج مطالعه شامل خواب بهتر، درد، حالت عصبی، درد عضلانی و استرس کمتر، کاهش میدان های الکتریکی در بدن و تغییرات در جهت بهبود ضربان قلب، تنظیم قند خون و پاسخ ایمنی می باشد. نتیجه گیری نهایی اینکه پیشنهاد اینکه تماس با زمین در بهبود سلامتی ضروری است به دلیل دریافت زیاد نور خورشید، هوا و آب تمیز، غذاهای مقوی و فعالیت فیزیکی است.

بعلاوه، جریان الکترون های آزاد از سطح زمین منجر به خنثی سازی رادیکال های آزاد و کاهش التهاب های حاد و مزمن می شود، که سرمنشا بسیاری از بیماری ها و پیری زودرس هستند. در واقع، زمین می تواند همچون یک چتر عمل کند که به سازگاری بدن در جهت دفع عوامل مضر کمک می کند. شاید بهبودی هایی در پرفشاری خون، رماتیسم مفاصل و سطوح گلوکز ناشتا دیده شود.

جدای از تماس با زمین، پابرهنه راه رفتن، پاها و ساق های شما را نیرومند می کند- بخصوص در میان کودکان. بنابراین شما در استفاده از دمپایی های لاانگشتی خود را از این مزایا محروم می کنید! اگر مدتی هر چند کوتاه به پاهایتان اجازه داده اید روی علف ها احساس راحتی کنند یا انگشتانتان را در داخل شن قرار داده اید، امتحانش مجانی است، و می توانید از فواید فیزیکی، فیزیولوژیکی و احساسی آن شگفت زده شوید.

توصیه بیشتر در مورد جنبه مراقبتی دمپایی لاانگشتی

اگر قصد ندارید 82 جفت دمپایی که با کمال علاقه جمع کرده اید بیرون بیاندازید،حداقل بهترین کار این هست که به تدریج زمانی که هوا گرم می شود این دمپایی ها را از پاهایتان دربیاورید و نه خیلی سریع این عادت را تغییر بدهید. متزل می گوید: “شما باید به آن ها عادت کنید. بی فکری نکنید”.

بعلاوه، همان جفت یا حتی دو جفت را مدام در طول تابستان نپوشید. هر از گاه آن ها را تغییر دهید، بخصوص با توجه به رشد باکتری ها در زمانی که بارها و بدون اینکه کامل خشک شوند، استفاده می کنید. همچنین در حالی که دمپایی های لاانگشتی می توانند پاهای شما را از قارچ ها و باکتری ها که در طی راه رفتن به صورت پا برهنه در اطراف استخرها، رختکن ها و اتاق پرو و نیز از شن داغ کنار دریا پاها را آلوده می کنند، محافظت کنند، کفش لاستیکی و پلاستیکی و بسیاری از ارزان ترین انواع ساخته شده از آن ها می تواند این مشکلات را تشدید کند.

در اینجا چند نکته خوب دیگر بیان می شود: اگر دمپایی های لاانگشتی شما کمی برای پوشیدن نامناسب است یا به تدریج بوی ناخوشایندی می دهد، برخی از آن ها می توانند بجای دورانداختن تمیز شوند. در Clean My Space نکاتی در مورد چندین نوع کفش و بهترین راه برای تمیز کردن آن ها ارائه می شود؛ دمپایی های لاانگشتی لاستیکی را گاهی می توان با یک مسواک کهنه در داخل یک تشت با آب و مقادیر زیادی جوش شیرین، برای درست کردن خمیر، شست.

5 دقیقه اجازه دهید تا جا بیفتد. ته دمپایی ها را هم بشویید. آن ها را آب کشیده و کنار بگذارید تا خشک شود و می توانید با خیال راحت بروید. متناوبا آن ها را در محلولی از نیمی آب و نیمی سرکه سفید که محلولی بدبو است، بشوئید. در صورت نیاز در ادامه از جوش شیرین استفاده کنید.

برای صندل های با جنس جیر مالیدن آرام با کاغذ سنباده، با گریت خوب، می تواند مفید باشد که از ساییدگی و خاک و خل اجتناب می شود. صابون سادل (زین اسب) مشابه صابونی که برخی گاوبازها دهه ها بر روی زین های چرمی استفاده می کنند، چرم را نرم، تمیز و تعمیر می کند و حتی به کنار آمدن با مشکل بوی بد هم کمک می کنند. در آخرین مرحله در جهت تلاش برای نجات مردم از ذات خودشان (حداقل افرادی که جزو استفاده کننده های دمپایی لاانگشتی هستند) امروزه این توصیه می شود:

“دقت کنید کجا می روید. دمپایی های لاانگشتی برای حفاظت در برابر خرده شیشه ها و آت و آشغال های پیاده روها خیلی مناسب نیستند. اگر به دنبال یک پوشش مناسب برای پاهایتان نیستید، حداقل چشم هایتان را باز کنید و هوشیار باشید”.


تهیه و ترجمه اختصاصی از باعلم دات نت / baelm.net