یک دکترای فیزیولوژی ورزشی گفت: در انجام تمرینات طولانی‌مدت و سبک تارهای عضله به سمت کندعضله یا اکسایشی بودن پیش می‌رود.
ولی‌پور بیان کرد: به تارهای عضلانی که منقبض و منبسط می‌شود فیبر عضلانی می‌گویند و هر کدام از بافت‌های بدن با نوعی از فیبرهای عضلانی هم‌خوانی دارد.
وی اظهار کرد: داخل هر عضله اسکلتی تعدادی تار وجود دارد که بسته به عملکرد عضله، تعداد تارها متفاوت است؛ اگر عملکرد یک عضله دقیق و ضعیف باشد تعداد واحدهای حرکتی کم است و به عکس این قضیه نیز وجود دارد.
ولی‌پور اضافه کرد: سیستم عضلانی بعد از سیستم عصبی بیشترین سازگاری را در پاسخ به فعالیت‌های بدنی و ورزشی دارد و با انقباض و یا انبساط تارهای عضلانی، سازگاری داخل سیستم عضلانی شکل میگیرد.
این عضو هیأت علمی دانشگاه با اشاره به اینکه انواع فعالیت‌های ورزشی شامل حرکات استقامتی، قدرتی و سرعتی می‌شود، ادامه داد: فیبر عضلانی بستگی به تمرینات ورزشی و هدف انجام آنها دارد؛ با توجه به حرکات ورزشی یک سری سازگاری در عضله اسکلتی اتفاق می‌افتد.
این مدرس دانشگاه تصریح کرد: در انجام تمرینات طولانی‌مدت و سبک تارهای عضله به سمت کندعضله یا اکسایشی بودن پیش می‌رود و در هنگام اجرای حرکات سریع و کوتاه‌مدت سیستم عضلانی به سمت تند انقباظی بودن می‌رود.
ولی‌پور خاطرنشان کرد: چون شکل‌پذیری و سازش‌پذیری عضله در پاسخ به تمرینات ورزشی زیاد است؛ فیبرهای عضلانی با هدف تمرینات ورزشی بستگی دارند.
وی یادآور شد: انواع مختلف حرکات تمرینی و ورزش‌های استقامتی برای تغییر نسبت‌های “فیبر عضلانی” در یک گروه عضلانی خاص مفید هستند؛ به عنوان مثال در ورزش دو ، در مسافت‌های بالا، عضلاتی که نسبت فیبر کند انقباضی دارند تقویت می‌شود.
منبع: ایسنا