در هفته گذشته هفته‌نامه «تماشاگران امروز» در گزارشی به ماجرای احتمال بازگشت شادمهر عقیلی به ایران پرداخته بود و از قول یکی از نزدیکان به این خواننده نوشته بود که او قرار است در فیلم سینمایی «پر پرواز2» هم بازی کند.

معصومی به خبرگزاری صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران گفته بعید می دانم که اجازه بازگشت شادمهر عقیلی به ایران داده شود و تمام صحبت های انجام شده درباره پر پرواز را تکذیب می‌کنم.

خبرگزاری صدا و سیما از گفت‌وگو با حسین نوش آبادی سخنگوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی خبرداده و نوشته که او هم از این موضوع اظهار بی اطلاعی کرده‌است.

 

اخبار فرهنگی  – خبرآنلاین

 

خواننده و دوست شادمهر از مذاکرات برای بازگشت این خواننده می گوید و از فیلمنامه ای که برای گرفتن مجوز به سازمان سینمایی داده شده و داستان بازگشت شادمهر را حکایت می کند.

تیتر مطلب به اندازه ای جذاب هست که بتواند خیلی راحت خوانده شدن این گزارش را تا سطرهای انتهایی اش تضمین کند.

 

بازگشت خواننده ای که خیلی ها هنوز هم از او به عنوان ستاره بی رقیب موسیقی پاپ بعد از انقلاب یاد می کنند با یک شاخصه خیلی مهم و آن هم اینکه هر سال یک «هیت» تمام عیار را به لیست MP3 PLAYER دوستداران موسیقی اضافه می کند.

 

خواننده ای با سرگذشتی تراژیک که شاید بهتر باشد برای آغاز این گزارش، با چند «فلاش بک» ماجرا را از اول مرور کنیم تا برسیم به اتفاقات و اخبار مهم این روزها؛ اتفاقاتی که باعث شده تیتر یک این مطلب، تیتری ویژه، پرطرفدار و مهمتر از همه پر سروصدا باشد.

باشه، بچه شهیده
شادمهر هفتم بهمن ماه 1357 در یک خانواده شش نفره در تهران متولد شد. سه برادر داشت که از این سه برادر، دو نفر آنها در جنگ ایران و عراق شهید شدند.

 

پدرش در دوران نوجوانی شادمهر به دلیل سرطان درگذشت و شادمهر از کودکی با دیدن سازهای موسیقی به این رشته هنری علاقمند شد.

در سال 1376 از هنرستان موسیقی به اتفاق یک گروه به واحد موسیقی صدا و سیما رفت. فواد حجازی هم جزو آن گروه بود.

 

در همانجا بود که با خشایار اعتمادی و علیرضا عصار آشنا شد. اولین آلبوم بدون کلام او به نام «بهار من» که تنظیمی جدید از قطعات قدیمی بود مورد استقبال قرار گرفت و همزمان همکاری خود را با صدا و سیما آغاز کرد.

در همین سال ها که جوانه های موسیقی پاپ تازه شروع به رویش کرده بودند، اولین کار شادمهر با نام «معبود» با صدای خودش بارها از شبکه های ایران پخش شد.

 

بزرگترها حتما بخش های معروف این ترانه هنوز یادشان مانده که می گفت: «اگر روزی رسد دستم به دامانت، کنم جان را به قربانت، ولی بی لطف و احسانت چگونه…».

تب شادمهر به مرور بالا گرفت و انتشار آلبوم «دهاتی» آغازگر موجی بود که همه موسیقی پاپ بعد از انقلاب را تحت تاثیر قرار داد.

 

این آلبوم همچنان رکورد فروش آلبوم موسیقی را با بیش از دو و نیم میلیون نسخه فروش در اختیار دارد و انتشار آثار بعدی اش باعث شد «شادمهر عقیلی» به ابرقدرتی در حوزه موسیقی بسته و سرشار از سوءتفاهم آن دوره (اواخر دهه هفتاد) تبدیل شود.

او بعد از انتشار چند آلبوم موفق و انتشار قطعاتی چون «یاس کبود» (که به حضرت فاطمه زهرا (س) تقدیم شده بود)، توانست نگاه تندروهای مذهبی را هم به سمت آثارش جلب کند. آخرین فعالیت رسمی این خواننده حضور در فیلم سینمایی «پر پرواز» بود که در آن نقش خودش را بازی کرد.

 

نقش خواننده ای که فرزند شهید است و مجوز انتشار آثارش صادر نمی شود و قصد مهاجرت به خارج از کشور را دارد.

داستانی که شادمهر پس از اتفاقات مختلف در نهایت در زندگی واقعی اش تجربه کرد و بالاخره از ایران رفت. چند سال بعد از مهاجرت شادمهر، گفته شد پایان بندی این فیلم نوعی تهدید از سوی شادمهر بوده که «اگر فشارها ادامه داشته باشد می روم». حالا اینکه اصل موضوع از چه قرار بود، باید ادامه مطلب را بخوانید.

چرا رفتی؟
نزدیکترین دوست شادمهر و یکی از بزرگترین تهیه کننده های کاست موسیقی لاله زار آن زمان کسی نبود جز «غلام علمشاهی». کسی که عمده آثار ناصر عبداللهی و بنیامین را هم به بازار موسیقی فرستاده بود و همین چند ماه پیش برای اولین بار دلیل اصلی مهاجرت شادمهر را در گفتگویی مفصل گفت: «شادمهر آن زمان یک قرارداد 5 ساله سفت و سخت با یک شرکت دیگر داشت که هیچ رقمه اجازه همکاری با شرکت های دیگر را به او نمی داد.

 

این موضوع را برای اولین بار می گویم و بهتر است هواداران شادمهر هم بالاخره اصل موضوع را بدانند که اصلا یکی از اصلی ترین دلایل رفتن شادمهر از ایران همان قرارداد 5 ساله ای بود که با آن شرکت داشت.

آن قرارداد دست و پای شادمهر را بسته بود و او هیچ کاری در ایران نمی توانست انجام دهد. ما با شادمهر فوتبال و استخر و همه جا می رفتیم و دوستی عمیقی داشتیم ولی آن قرارداد اجازه نمی داد همکاری داشته باشیم.

 

در خیلی از آلبوم های ما ساز زده و تنظیم هم کرده.اصلا آن زمان معروف بود که خیلی از خواننده ها انتشار آلبومشان را عقب می انداختند تا شادمهر از سفر برگردد و موسیقی هایشان را تنظیم کند و بعد آلبومشان را روانه بازار میکردند!»

این اظهارات درباره شادمهر در حالی منتشر شد که در همه این سال ها برخی فشارها از سوی نهادهای مختلف به شادمهر و محبوبیت و نوع فعالیتش، اصلی ترین دلیل مهاجرت شادمهر اعلام شده بود.

معجزه در سال 92
سال 92 یکی از موسسات رسمی داخلی با اخذ تمام مجوزهای لازم توانست با طرح جلدی جدید آلبوم «دهاتی» را به صورت گسترده در ایران بازنشر کند تا بمب خبری بزرگی را در رسانه های مختلف بترکاند.

صدرالدین حسین حسین خانی (مدیر شرکت ایران گام) در گفتگو با خبرگزاری مهر در پاسخ به موج اعتراض ها گفت: «آلبوم «دهاتی» از جمله کارهای تولید شده شادمهر عقیلی در زمان حضورش در ایران است. او در آن زمان برای فعالیت در کشورمان مشکل قانونی نداشت و آثار دیگری چون آلبوم «مسافر» و «بهار من» نیز از جمله کارهای او است که هم اکنون نیز در بازار موسیقی به فروش می رسد.

وقتی مجوز رسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای تهیه، تولید و نشر آثار یک خواننده یا اثر موسیقایی صادر می شود تا زمانی که مرجع قضایی دستور رسمی مبنی بر توقف نشر یا مواردی از این دست صادر نکند منعی برای انتشار و عرضه چندباره آن اثر موسیقایی با توجه به درخواست خریداران رسمی اثر وجود نخواهد داشت.»

توضیحات این ناشر هر چند مورد حمله چندباره تندروها قرار گرفت ولی آلبوم «دهاتی» بار دیگر در تیراژی بالا پشت ویترین فروشگاه های موسیقی رفت تا شایعات درباره شادمهر بالا بگیرد؛ اینکه مسئولان در حال آماده سازی بستر برای بازگرداندن او به ایران هستند.

 

اخبار,اخبار فرهنگی,شادمهر عقیلی

 

داود ناقور: جوگیر نمی شویم، بازگشت شادمهر سناریو دارد
در همه این سال ها کمتر خواننده ای بوده که بعد از فعالیت در خارج از کشور، اجازه فعالیت در ایران را داشته باشد. حبیب، بیژن مرتضوی، معین و بسیاری دیگر از چهره های لس آنجلسی بارها و بارها زمزمه بازگشت شان سر زبان ها افتاد و حتی «حبیب» سال های سال است که در ایران ساکن است اما هرگز اجازه فعالیت رسمی به او داده نشده است.

اما موضوع بازگشت شادمهر بیش از آن چیزی که خیلی ها فکرش را می کنند، به واقعیت نزدیک است و برخی اتفاقات در یکی دو هفته گذشته هم باعث شده شدت این حرف و حدیث ها بیشتر شود.

«داود ناقور» (خواننده، بازیگر و از صمیمی ترین دوستان شادمهر عقیلی) یکی از اصلی ترین منابع خبری اتفاقات اخیر است.

او در دو هفته گذشته با انتشار چند پست در صفحات شخصی اش، از دیدار و برخی درخواست های تیم فوتبال موسیقی و هنرمندان از «سید حسن خمینی» پرده برداشته و خواستار پیگیری ماجرای بازگشت شادمهر عقیلی به ایران شده است. انتشار این تصاویر و عکس ها و جملات، بازتاب های جالب توجهی را داشته است.

داود ناقور در گفتگو با «تماشاگران امروز» درباره آن دیدار و صحبت های رد و بدل شده، می گوید: «قرار نیست جوگیر شویم و با انتشار گزارش ها و صحبت های اغراق آمیز همه چیز را خراب کنیم.

ما مدت هاست که در پی این اتفاق هستیم و من به شخصه هرگز دوست ندارم ویترین این ماجرا باشم چون قلبا شادمهر را دوست دارم و می خواهم برای بازگشتش هر کاری می شود، انجام دهم. مدت زیادی است که این پروژه استارت خورده و در مرحله انجام قرار گرفته است.

با آقای «حسن خمینی» هم در این باره حرف زدیم و ایشان هم انسان وارسته و مشخصا خوش قلبی هستند ولی من اعتقاد دارم که نباید کاری کنیم که این موضوع حساسیت زا شود. شادمهر نشان داده که در همه این سال ها که خارج از کشور بوده هرگز از خط قرمزها عبور نکرده و هنوز هم خیلی ها او را با آثار مناسبتی اش می شناسند.»

ناقور خبر شگفت انگیز دیگری هم داد: «هنوز کسی نمی داند که فیلمنامه «پر پرواز 2» با داستان دو خطی بازگشت شادمهر به ایران تدوین شده و برای گرفتن مجوز به سازمان سینمایی ارسال شده است.

من خیلی کارهای دیگر هم انجام داده ام ولی واقعا دوست ندارم مثل خیلی های دیگر از آب گل آلود برای شهرت خودم ماهی بگیرم. بسترسازی ها انجام می شود و این پروژه در حال حرکت رو به جلوست.

خیلی باید محتاط و با استراتژی پیش رفت و امیدوارم مسئولان مملکتی هم با نگاهی ارزشی و بزرگ منشانه، حالا که جهان به واسطه توافقات 1+5 ایران را پذیرفته اند و وجهه کشورمان در مجامع بین المللی بعد از هشت سال فاجعه بار، بار دیگر در حال ترمیم است، کمی هم به هنرمندان با نگاهی بزرگ منشانه بنگریم و زمینه بازگشت آنهایی که در همه این سال ها رزومه ای مثبت و به دور از رفتارهای خاص سیاسی و فرهنگی داشته اند را مهیا سازیم.»

اخبار فرهنگی – تماشاگران امروز،برترینها